)68 Regul^ï: 0.
tenti, oblcuras etiam & ignotas, quas probabilibus tantùm conjed:uris attingebant, aufi funt alTerere; qui- bus fenlim poftea ipfimet integram adhibentes fidem, atque illas cum veris & evidentibiis fine difcrimine permifcentes , nihil tandem concludere potuerunt, quod non ex aliquâ ejufmodi propofitione pendere videretur, ac proinde quod non effet incertum.
Sed ne deinceps in eumdem errorem delabamur, hîc recenfentur omnes intelledûs noftri adiones, perquas ad rerum cognitionem abfque vUo deceptionis metu poffimus pervenire : admittunturque tantùm duœ, in- tuitus fcilicet & indudio.
Per intuitum intelligo, non fluduantem fenfuum fidem, vel malè componentis imaginationis judicium fallax; fed mentis purae & attentse tam facilem diftin- élumque conceptum, vt de eo, quod intelligimus, nulla prorfus dubitatio relinquatur; feu, quod idem eft, mentis purse & attentée non dubium conceptum, qui à folâ rationis luce nafcitur, & ipfâmet dedudione cer- tior eft, quia fimplicior, quam tamen etiam ab homine malè fieri non poffe fuprà notavimus^. Ita vnufquifque animo poteft intueri, fe exiftere, fe cogitare, triangu- lum terminari tribus lineis tantùm , globum vnicâ fuperficie, & fimilia, quae longé plura funt quàm ple- rique animadvertunt, quoniam ad tam facilia mentem convertere dedignantur.
IO-12 metu... fcilicet omis H. & indudio écrits puis bavrés'R.
{ligne passce)', à la place et d'une — 20-21 quia... notavimus] qui
autre main : periculo licet perve- mus, ligtie passée H. — 2 5 ani-
nii e. Les deux derniers mots : madvertant A et H..
a. Voir ci-avant, p. 365, 1. 5.
��i5
��20
��25
�� �
