jài Regui
��,JE 2-3.
��REGULA II.
Circa illa tantùm objeda oportet verfari, ad quorum certam & indubitatam cognitionem nojira ingénia videntur fufficere,
Omnis fcientia " eil cognitio certa & evidens ; neque 3 dodior eft qui de multis dubitat, quàm qui de ijfdem nunquam cogitavit, fed nihilominus eodem videtur indodior, fi de aliquibus falfam concepit opinionem; ac proinde nunquam ftudere melius eft, | quàm circa objefta adeô difficilia verfari, vt, vera à falfis diftin- .c guère non valentes, dubia pro certis cogamur admit- tere, cùm in illis non tanta fit fpes augendi dodrinam, quantum efl periculum minuendi. Atque ita per hanc propofitionem rejicimus illas omnes probables tan- tùm cognitiones, nec niiï perfedè cognitis, & de qui- iS bus dubitari non poteft, flatuimus qÏÏq credendum. Et quamvis valde paucas taies exiftere fibi fortaffe per- fuadeant litterati, quia fcilicet ad cognitiones taies, vt nimis faciles & vnicuique obvias, communi quodam gentis humauce vitio, refledere neglexerunt : moneo 20 tamen longé effe plures quàm putant, atque taies fuf- ficere ad innumeras propofitiones certo demonftran- das, de quibus illi hadenus non nifi probabiliter dif- ferere potuerunt. Et quia crediderunt indignum elle
1 1 non valentes A] volentes bord sans non H. — 24 quia H] corrigé sur valentes écrit d'à- qui A.
a. Voir un extrait de Baillet, Appendice III, C.
�� �
