ij6 Descartes et Beeckman. 51-53.
magis vnitse, & facilius illius notae à notis aliarum vocum diftinguantur.
Contratenor Tenori opponitur; nec aliâ de caufla in Muficâ adhibetur, quàm vt contrarijs motibus ince- dendo varietate deledet. Solet, vt Baflus, per faltus 5 incedere, fed non ob eafdem rationes : hoc enim fit tantùm ad commoditatem & varietatem, quia inter duas voces confiftit, quae incedunt per gradus. Pra- élici ita aliquando componunt fuas cantilenas, vt infra Tenorem defcendat; fed hoc parvi eft momenti, nec 10 vnquam, nifi in imitatione , confequentiâ , & fimilibus contrapundis artificiofis, videtur vllam novitatem af- ferre.
Superius eft acutiffima vox, & Baflb opponitur : adeo vt fsepe contrarijs motibus fibi invicem occurrant. i5 Hsec vox maxime per gradus débet incedere, quia, cùm acutiffima fit, differentia terminorum in illâ ma- iorem moleftiam facefferet, fi nimis diftarent ab invi- cem illi termini, quos fucceffive efferret. Celerrime autem omnium moveri folet in Muficâ diminutâ, vt 10 contra Baflus tardiffime. Cuius rationes patent ex fu- perioribus* : fonus enim remiffior lentius aures ferit; ideoque tam celerem in eo mutationem auditus ferre non polTet, quia illi non daretur otium fingulos tonos diftinde audiendi &c. aS
|His explicatis, non omittendum eft, in his canti- lenis, fréquenter diflbnantias loco confonantiarum adhiberi ; quod fit duobus modis, nempe diminutione \Q\fyncopâ.
Diminutio eft, cùm contra vnam notam vnius partis 3o
a. Ci-avant, p. 1 15, 1. y-iS, et p. i35, 1. 18-20.
�� �
