Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, X.djvu/140

Cette page n’a pas encore été corrigée

46.

��GadB

�480,

�40^

�t| adD

�?84,

�P4

�GadD

�480,

�324

�DadG

�P4,

�240

�BadG

�40^,

�240

�Dad^

�324,

�192

��ijo Descartes et Beeckman

IVelfic :

Tertîa minor fchîfmate defeéîiva

Quinta vno fchifmate defeéîiva . Quarta vno fchifmate auda. . .

Sexta major fchifmate auéïa . .

��Atque hi numeri tam magni funt, vt per ie talia in- tervalla tolerari pofTe non videantur. Sed quia,vt ante notavimus, tam exiguum efl fchifmatis intervallum, vtvix auribus poffit 'difcerni : ideo illse ex confonantijs, quarum funt proximse, fuavitatem mutuantur. Neque enim confonantiarum termini ita confiftunt in indivi- fibili, vt fi vnus ex illis aliquantulum immutetur, fla- tim omnis confonantiae fuavitas pereat. Atque hœc ratio tantùmpotefl, vt huius generis diflbnantise etiam in eiufdem partis voce fucceffivâ admittantur, loco confonantiarum è quibus exeunt.

Tertium genus diffonantiarum conflituunt tritonus &. falfa quinta : in hac enim pro tono maiore habetur femitonium maius, in tritono contra. Atque his nu- meris explicantur :

Falfa quinta -■

��Tritonus ^■

45

��Vel fie : Tritonus . .

Falfa quinta.

��¥ ad^ BadE ^ ad Y

��^40, ^84. 405, 288. 384, 270.

��E ai B I 288, 202 i, vd <^'](i^ 40^ .

a. Ci-avant, p. 117, 1. 26-29. — Voir aussi le tableau de la p. i25.

��10

��i5

��20

��35

�� �