14-15. COMPENDIUM MuSIC.E. 99
didis. Atque etiam in fîftulis experimento comproba- tur : quae fi validiori flatu infpirentur quàm folent, fla- tim vnâ odavâ acutiorem edent fonum\ Neque ratio eft, quare immédiate ad odavam deveniat potius quàm 5 ad quintam vel alias, nifi quia odava omnium prima efl, & quae omnium minime differt ab vnifono. Vnde prseterea fequi exiftimo, nullum fonum audiri, quin huius odava acutior auribus quodammodo videatur refonare. Vnde fadum eft etiam in teftudine, vt craf-
10 fioribus nervis, qui graviores eduntfonos, alij mino- res adiungerentur, vnâ odavâ acutiores, qui femper unà tanguntur, & efficiunt vt graviores diftindiùs au- diantur. Ex quibus patet nullum fonum, qui cum vno odavse termino confonabit, poffe cum alio eiufdem
i5 odavae diftbnare.
Alterum eft in odavâ notandum : nempe illam con- fonantiarum omnium maximam effe, id eft, omnes alias in illâ contineri, vel ex illâ componi & alijs quae in eâ continentur, Quod demonftrari poteft ex eo,
20 qu6d confonantiae omnes conftent partibus aequali- bus; vnde fit vt, fi illarum termini amplius quàm vnâ odavâ diftent ab invicem, pofiim abfque vllâ divifione vlteriori gravions termini vnam | odavam acutiori ad- dere, ex quâ vnâ cum refiduo illam componi appare-
25 bit. Exemplum fit AB, divifus in très sequales partes,
G D
A ' ' • ' B
ex quibus AC, AB, diftent vnà duodecimâ : dico il- lam duodecimam componi ex odavâ & ejus refiduo, nempe quintâ. Componitur enim ex A C, AD, quod
a. Voir ci-avant, p. 53 (v,i.
�� �
