92 Descartes et Beeckman. 7-8-
facilius oculis diftinguitur, quàm harum , quia, in prima, oportet tantum advertere vnitatem pro difFe-
rentiâ cuiufque linese ; in fecundâ verô, partes ab &i ^^ ' ' b c, quae funt incommenfu- 5
^ . • rabiles,ideoque,vt arbitrer,
nullo pado fimul poffunt à fenfu perfede cognofci, fed tantùm in ordine ad arith- meticam proportionem : ita fcilicet, vt advertat in parte ab, verbi gratiâ, duas partes, quarum ^ in ^c 10 exiftant. Vbi patet fenfum perpétue decipi.
7° Inter obieéla fenfûs, illud non animo gratiffimum eft, quod facillime fenfu percipitur, neque etiam quod difficillime ; fed quod non tam facile, vt naturale defi- derium, quo fenfus feruntur in obieda, plane non im- i5 pleat, neque etiam tam difficulter, vt fenfum fatiget ^. 8° Denique notandum eft varietatem omnibus in rébus effe gratiffimam. Quibus pofitis, agamus de prima Soni affedione, nempe :
��(III)
��20
��I De NUMERO VEL TEMPORE
IN SONIS OBSERVANDO.
•
Tempus in fonis débet conftare sequalibus partibus, quia illae funt quae omnium facillime fenfu percipiun- tur, ex 4° praenotato ^; vel partibus quae fmt in pro- 25
a. « Inter... fatiget. » (1. i2-i6). Passage reproduit par Descaries, lettre XX, t. I, p. i33, 1. 9-14.
b. Voir ci-avant, p. 91,1. 18.
�� �
