Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/292

Cette page n’a pas encore été corrigée

278 Correspondance. i, 274-275.

quam, vbi eft talis membrorum conformatio, qualem in animalibus videmus, cogitatio etiam debeat adefle; atque ideo maiori admiratione dignum fit, quôd mens aliqua reperiatur in vnoquoque humano corpore, quàm quôd nulla fit in vllis briitis. 5

Sed rationum omnium quae beftiascogitationedefti- tutas efle perfuadent, meo iudicio, praecipua eft, quôd, quamuis inter illas vnœ alijs eiufdem fpeciei fmt per- fediores, non fecus quàm inter homines, vt videra licetin equis & canibus, quorum aliqui caeteris multô 10 feliciùs quae docentur addifcunt; & quamuis omnes perfacilè nobis impetus fuos naturales, vt iras, metus, famem, & fimilia, voce vel alijs corporis motibus fi- gnificent, numquam tamen hadenus fuerit obferua- tum, vllum brutum animal eô perfedionis deueniffe, i5 vt verâ loquelâ vteretur, hoc eft, vt aliquid vel voce vel nutibus indicaret, quod ad folam cogitationem, non autem ad impetum naturalem,poftet referri.jHaec enim loquela vnicum ei^. cogitationis in corpore la- tentis fignum certum, atque ipfâ vtuntur omnes homi- 20 nés, etiam quàm maxime ftupidi & mente capti, & linguâ vocifque organis deftituti, non autem vllum brutum; eamque idcirco pro verâ inter homines & bruta difterentià fumere licet.

Reliquas rationes cogitationem brutis adimentes, 25 breuitatis caufâ, hic omitto. Velim tamen notari me l.oqui de cogitatione, non de vità, vel fenfu : vitam enim nulli animali denego, vtpote quam in folo cordis calore confiftere ftatuo ; nec denego etiam fenfum, quatenus ab organo corporeo dependet. Sicque haec 3o mea opinio non tàm crudelis eft erga belluas, quàm

�� �