Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/288

Cette page n’a pas encore été corrigée

2 74 Correspondance. 1,271-272.

abfolui, quia fcio Deum plura poffe facere, quàm ego cogitatione meâ compledi; atque iftam indefinitam quarundam partium materiae diuifionem reuerâ fieri folere in artic. 34" conceffi.

4. Neque verô afFedatse modeftiae eft, fed cautelae, 5 meo iudicio, neceffarise, quôd qusedam dicam effe in- definita potius quam infinita^. Solus enim Deus eft, quem pofitiuè intelligo elTe infinitum ; de reliquis, vt de mundi extenfione, de numéro partium in quas ma- teria eft diuifibilis, & fimilibus, an fint fimpliciter in- 10 finira necne, profiteor me nefcire; fciô tantùm me in illis nullum finem agnofcere, atque idcircô refpedu meî dico efle indefinita.

Et quamuis mens noftra non fit rerum vel veritatis menfura, certè débet effe menfura eorum quse affir- i3 mamus aut negamus. Quid enim eft abfurdius, quid inconfiderantius, quam velle iudicium ferre de ijs ad quorum perceptionem mentem noftram attingere non poffe confitemur ?

Miror autem te non modo id velle facere videri, 20 cùm ais, Jî tantùm quoad nos fit infinita, reuerâ eritjînita extenjïo, &c. ; fed praeterea etiam diuinam quandam exten|fionem imaginari, quse latiùs pateat quàm cor- porum extenfio, atque ita fupponere Deum partes habere extra partes, & effe diuifibilem, omnemque 25 prorfus rei corporese effentiam illi tribuere.

Ne vero quis fcrupulus hîc fuperfit, cùm dico exten- fionem materiae effe indefinitam , fufficere hoc puto ad impediendum ne quis extra illam locus fingi queat,

a. Principia, II pars.

b. Voir ci-av£<nt, p. 242, 1. 7, à p. 243, I. 14.

�� �