Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/236

Cette page n’a pas encore été corrigée

222 Correspondance. u, 3o-3i.

noftra fpiritus animales in hos vel illos neruos im- mittit ; ifte enim modus non à mente folâ, fed à mentis cum corpore vnione dépende! ; fumus tamen confcij omnis eius aclionis per quam mens neruos mouet, quatenus talis adio efl in mente, quippe in 5 quâ nihil aliud eil, quàm inclinatio voluntatis ad hune vel illum motum ; atque hanc voluntatis incli- nationem fequuntur fpirituum in neruos influxus, & reliqua, quse ad iflum motum requiruntur; hocque propter aptam corporis configurationem, quam mens lo poteft ignorare, ac etiam propter mentis cum cor- pore vnionem, cuius fane mens conlcia efl; | alioquin enim ad membra mouenda voluntatem fuam non in- clinaret.

Quôd autem mens, qu?e incorporea eft, corpus i5 poffit impellere, nulla quidem ratiocinatio vel com- paratio ab alijs rébus petita, fed certillima & euiden- tiffima experientia quotidic nobis oflendit; hsc enim vna efl ex rébus per fe notis, quas, cùm volumus per alias explicare, obfcuramus. Vtar tamen hîc aliquà 20 comparatione. Plerique Philofophi, qui putant gra- uitatem lapidis elTe qualitatem realem, à lapide dif- tindam, putant fe fatis intelligere, quo pado ifla qua- litas pofTit mouere lapidem verfus centrum terrœ, quia fe putant habere eius rei experientiam manifeflam. 25 Ego verô, qui mihi perfuadeo nuUam elle talem quali- tatem in rerum naturâ, nec proinde vUam eius in humano intelledu veram ideam,exiflimo illos vti ideâ quam in fe habent fubflantise incorporese, ad iftam grauitatem fibi reprsefentandam ; adeo vt nobis non 3o fit difRcilius intelligere, quomodo mens raoueat cor-

�� �