Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/208

Cette page n’a pas encore été corrigée

194 Correspondance. n, 22-23.

quamuis fortafle] minus fit, quàm fibi dare omnipo- tentiam totam fimul, aliafue perfediones diuinas col- lediuefumptas.

Cùm ipfummet Concilium Tridentinum explicare noluerit, quo pado corpus Chrifti fit in Eucharifl:ia, 3 fcripferitque illud ibi ejje ea exijîendi ratione, quam verbis exprimere vix pojfumus, vererer crimen teme- ritatis, fi quid eâ de re determinare auderem ; con- ieduras autem meas viva voce malim exponere, quàm fcriptis. 10

Denique de vacuo vix quicquam fcribendum habeo, quod non iam alicubi in meis Principijs PhilofophiBe reperiatur; quae enim hîc vocatur dolij concauitas, meo iudicio eft corpus, très habens dimenfiones, & perperam ad dolij latera refertur, tanquam fi nihil i5 effet ab illis diuerfum.

Sed hsec facilius alloquio difcuti poffunt, ad quod libentiflime fe offert virorum omnium candoris & ve- ritatis amantium fl;udiofifiimus cultor.

Parifijs, 4 lunij 1648. 20

Renatus Descartes.

��DXIX.

Elisabeth a Descartes.

Crossen, 3o juin [1648]. Copie MS., Rosendaal, près Arnhem, Collection Pallandt.

Publiée par Foucher de Careil, p. 1 3 2-1 34, Descartes et la Prin- cesse Elisabeth {Paris, Germer -Baillière, iS-jg). Réponse à une

�� �