Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, IV.djvu/104

Cette page n’a pas encore été corrigée

ço Correspondance.

Cainum & vagum appellans, videbatur velle perfua- dere me a quolibet polîe impune occidi.

Quod ego, maledicentiae portentum confiderans, primo quidem dubitaui an non iftud nomen Schoockij efîet fiditium, & an aliquis efïet Groningae iftius no- 5 minis profefîbr : neque enim mirari fatis poteram, quod homo, quem nullo vnquam nec facto nec verbo laeferam, quemque etiam natum antea nefciebam, tam infolenter in me inueheretur, atrociffimifque ca- lumnijs & inexcufabiliter puniendis me laedere aude- 10 ret, in eodem illo libro in quo mihi iudiciorum peri- culum minabatur, propter pauca quaedam quae a me iufte ac vere fcripta erant : tanquam fi effet Belgij didator, & in omnibus iudicijs ita praefideret, vt nihil effet tam iniuftum quod ipfi non liceret, nihilque tam «5 iuftum propter quod non poffet alium tanquam prop- ter ingens aliquod fcelus curare condemnari. Sed videns eum vbique Voetij procuratorem agere, cre- didi, fi a me conueniretur, vfurum ftatim excufatione, quod nihil proprio fuo motu fcripfiflet contra me, 2 ° cum quo nullas habebat inimicitias, & quem forte non nouerat, fed tantum Voetij iuffu.

Quapropter aequiflimum exiftimans vt de ijs quae ab procuratore gefta erant, eius dominus conueniretur, Schoockium praetermifi, querelas meas ad Voetium a5 direxi, & quâdam in epiftolà 3 , quae typis mandata eft, candide atque ingénue iudicium meum de duobus

8 nefciebam] infciebam. — ■ 24 eius ajouté avant procuratore, omis avant dominus.

a. Voir t. III, p. 599, note a.

�� �