Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, IV.djvu/101

Cette page n’a pas encore été corrigée

CCCXXXIX. — 22 Janvier 1644. 87

facile inualefcant rumores, quantumuis ab omni vero ac etiam verifimili alieni, cum a theologis, & pietatem fmgularem fimulantibus, fparguntur, ijfque fatis ma- ture non refiftitur. Noui quâ ratione olim Romae tri-

5 buni, apud plebem concionantes , innocentifïïmos quofque ac prœftantiffimos viros euerterint, quamuis illa vrbs effet prœcipua orbis terrarum, & in eâ probi, prudentes, eruditi quamplurimi verfarentur, quales etiam Vltraiecli permultos efle fcio. Cogebar itaque

10 contra iftud Academicum iudicium innocentiam opi- nionum mearum defendere, nec aliter quàm publico fcripto id poteram. Quid enim? An forte ab vrbis Magiflratu illius reuocationem petijflem ? At, de re ad rem literariam pertinente, fperare non debui quid-

i5 quam illum contra fuse Academiae iudicium decretu- rum. An igitur auxilium tuum imploraflem ? Tune fane merito me repulifïes & contemûfles. Ineptum enim eft foris quaerere, quod habemus domi; et ca- lamis aliorum lsefus, ego calamum habens in manu,

20 non potui non eo vt'i ad me protegendum, Mihique profe&o fas erat in totam iftam Academiam ftylum ftringere : nullum ius maieftatis, quod etiam in hofte venerarer, habere illam puto ; et ex quo manum fe- rulce fubduxi, non video cur eius iniuriae mihi magis

2 5 quàm priuatorum eflent ferendae. Ac nae illam, vt mé- rita erat, egregie potuifîem excipere ; fed quia, vt ipfa de fe loquitur, tenera eft, atque in primis etiam nunc verfatur incunabulis, ei quantum potui peperci ; hâc- que indulgentiâ meâ, tum illam, tum etiam eius domi-

3o nos, non leui beneficio a me affe&os puto. Vt enim 4 refiftitur] infiftitur. — 22 nullum] nullius. — 25 me] ne.

�� �