Ausus, et ætherei revocare in luminis auras.
Vidimus Elysio faciles prodire recessu
Insignes animas, et sponte patentia Ditis
Ostia ; nec priscos iterum sibi sumere vultus,
Nec veteres iterum puduit renovare querelas.
Ipsa feras artes implacatumque rigorem
Medea ; ipse parens fratrum conjuxque parentis
Œdipus, incestos orbi confessus amores,
Expendit propriis fatorum crimina pœnis.
Rursus, tergeminæ fumantem sanguine cædis,
Germanum in pectus tulit asper Horatius ensem ;
Rursus et imbelli tabescere nescia fletu,
Dilectosque viri cineres[1] patriæque jacentis
Tristes relliquias digno complexa dolore,
Romanum explicuit fortis Cornelia robur.
Tuque, o tu victor generi socer, ultor et idem[2],
Juli, acies rumpens pharias et inhospita Magno
Mœnia, sacrilegæ poscentem præmia cædis
Semivirum immerita spoliasti luce tyrannum.
Tu quoque privatos, Auguste, domare furores
Visus, et ingratum parcendo frangere Cinnam.
At quis felicem gemina post funera prole[3]
Mauritium, et dubiæ miserum discrimine prolis
Inde Phocam, hinc stricto juvenes pendere sub ictu
Non stupuit ? Quis non, Italis memorabile probris
Sertori exilium miratus, et aspera Galbæ
Consilia, et spreti non longum crimen Othonis[4] ?
- ↑ Dans les Idyllia : « Dilectos Magni cineres. »
- ↑ Dans les Idyllia :
Tuque, o tu, Magnum, Juli, par unus in hostem,
Maxime, bellatricem animam, geminæque capacem
Fortunæ, pharii servasti funere regis. - ↑ Dans les Idyllia :
At quis, inexpleto properatæ laudis amore,
Pompeium, Hispanas meditantem exscindere lauros,
In veteres armis juvenilibus ire cohortes
Non stupuit ? Quis non, etc. - ↑ Dans les Idyllia :
............. et aspera flecti
Pectora felicis rabiem contemnere Syllæ ?
On voit que le P. de la Rue, en modifiant ce passage, a ajouté à la mention du Sertorius de Corneille, celle de l’Héraclius et de l’Othon.