I MONITUM. 521
I
I kalùnentis Ficario prmbitis :eà tamen lege adjectd ut quandocumque I Ficarius decederet alter à Monachis suffiotretur eâdem solutiorte §̃ pecunixs ergà Episcopum defunctis. Vicarii Uli Personne dicebanI tur trito tune vocabulo et solution** Ulm pecuniarim Altarium reI deniptiones. Qum vox petita ex beneficiorum nu feudorum nsu, I in quibus invaluerat ut Domino certa pecunia penderetur pro nova investitura quee hxredi ultimi possessoris concedenda erat. Quod I emolumentum Redemptionis notnim Galli significabant et hodie I signifiettnt. Altarium redetnptiones dicebantur certm qumdam prmstaK tiones que tiabantur Episcopis quotiescumque e EccUsiarum que S B Monachôrum juris erant Personae mutabantur. Nam cùm Ecclesim I omnes ad Epis&bpos pertineant uti habènt concilia et Synodi eas I illi interdum Monasteriis aut Capitules Canonicorum donabant t aut I à fundatoribus donari perniïttebant retentd ed priestatione que re- 1 demptio altaris dicta .est veluti in signant dominii quod EcI cUsia mat r Le sibi reservabat atque adeb reservatis ipsis j Icclciiarum I decimis. Nam si altaria Congregationibus Canonicorum y il MénaI enorum per personas darentur mortuis personis in mahus [ÉpisI coporum radibant nisi essent per eorum scripta vel privilégia coni V firmata. Hinc personaliter tenere dicebanyttr qui sub annua pnestaI C tione Altarium redemptio dicta, bénéficia Ecclesiastica possideI bant inij)oi’sonaliter verà, qui ea obtineba/it libéra à }crsona.ixCang, i A’ov. Edit. ad voces Persona Redemptio. In Synodo Atrebatensi i an. 1097 fiabita cui dieccesani Abbates interfuere Ijambh/ftus | Episcopus S. Amandi Elnonensi Monastcrio confert duo altaria, Scaldinii scilicet ac Lurcii que ad id tempus personaliter, id est ad singularum personarum seu pastorum mutationem cum certo censu tenuerant Monachi deinceps impersonaliter obtinerent ea conditione, ut de/unctis Presbyteris alii eorum loco idonei ab Abbate ad Episcopum deducantnr, lis que animarum cura ab Episcopo gratis D concedatur Obedientiarius verô altarium supradictorum Monacluis Synodis semper intererit. Mabill. Annal. Bened. Tom. y p. 387. Concessio autrrn altarium dupticiter fiebut ab Episcopis aut p. ,3~ï.’ Concessitr autc·rrt crltariunt dupli ~iter ~clrat ab Episcopis aut retentd pênes se aitaris dispos itione ita^ut mortuo f’icario liberum esset ohtnino Episcopo, indulgcre Monasteriis substitut ionem Vicarii, vel cam improbarc : aut ita ut perpétua csset penes Monastcria Vicarios substituerai facilitas y sol ’o redemptionis precio cedente quandorumque vel <7cc7ït<mte’ Ficario. Itaque primo casu obeunte Ficario altaria polestati libéra- E/Mscopi reddi debent secundo autem casu à Monasteriis perpétua retinentttr per t’icarios seu mavis per PersoE natutn. IIujus speciei e.remplum peti potest ex littcris liadbudi Noriomensù-Episcopi, datis anno 1088 quibus altare pcrpetiio sub IHTsonatu tenendum concéda, ed conditione adjectd, ut in festo SS Smioiiis. et Judae tunc proximo, ojusdem aitaris persona Episœpô s* ;» (jus Vicario decem solidos solvat. Persona verô riioituâ seq quaruiiKiue occasione à personatu illo decedeiite alia subro^tur IH.Tsoiiii, qna- in sua restitutione decent similiter solidos solvat°( a ). Vj l, de ~tarca dixseriat ô em ul Gn. V’11 (~o"c ;l. Llaromont. B : il,a3 siyui~lem `multa ^l^nu’lilrn^1™ <llï’CT"t^e™ -1 Ùn V" (- ^«. i,^ iiHui(lem œulu ~i~~ut~11.1intis !tir notata.. 1 IH{UH em mulla TomtXl.
