Ne skribu al mi tiel longajn Ieterojn. — Venu al mi hodiaŭ vespere. — Mi rakontos al vi historion. — Ĉu vi diros al mi la veron ? — La domo apartenas al li. — Li estas mia onklo, ĉar mia patro estas lia frato. — Sinjoro Petro kaj lia edzino tre amas miajn infanojn ; mi ankaŭ tre amas iliajn (infanojn). — Montru al ili vian novan veston. — Mi amas min mem, vi amas vin mem, li amas sin mem, kaj ĉiu homo amas sin mem. — Mia frato diris al Stefano, ke li amas lin pli, ol sin mem. — Mi zorgas pri ŝi tiel, kiel mi zorgas pri mi mem ; sed ŝi mem tute ne zorgas pri si kaj tute sin ne gardas. — Miaj fratoj havis hodiaŭ gastojn ; post la vespermanĝo miaj fratoj eliris kun la gastoj el sia domo kaj akompanis ilin ĝis ilia domo[1]. — Mi jam havas mian ĉapelon ; nun serĉu vi vian. — Mi lavis min en mia ĉambro, kaj ŝi lavis sin en sia ĉambro. — La infano serĉis sian pupon ; mi montris al la infano, kie kuŝas ĝia pupo. — Oni ne forgesas facile sian unuan amon.
kuri courir.
vespero soir.
ĉu est-ce que.
edzo mari, époux.
montri montrer.
nova nouveau.
vesti vêtir, habiller.
mem même (moi-toi, etc.).
zorgi avoir soin.
tute… ne pas du tout (entièrement pas).
gardi garder,
gasto hôte (invité).
akompani accompagner,
ĝis jusqu’à.
jam déjà.
serĉi chercher,
pupo poupée,
forgesi oublier,
facila facile.
- ↑ Sia renvoie l’idée de possession au sujet du verbe, et lia, ŝia, ĝia ou ilia à un mot autre que le sujet. Pas d’équivoque possible sur le propriétaire de l’objet.
