Mot est dolenz qui pert s’amie.
Faire l’estuet, por la soufrete
Que vos avez por moi fort trete :
N’avez mestier de plus soufrir.
Qant ce vendra au departir,
Ge vos dorrai ma druërie,
Vos moi la vostre, bele amie.
Ja ne serai en cele terre
Que ja me tienge pais ne gerre
Que mesage ne vos envoi.
Bele amie, remandez moi
De tot en tot vostre plesir. »
Iseut parla o grant sospir :
« Tristran, entent un petitet :
Husdent me lesse, ton brachet.
Ainz berseret a veneor
N’ert gardé e a tel honor
Con cist sera, beaus douz amis.
Qant gel verrai, ce m’est avis,
Menberra moi de vos sovent.
Ja n’avrai si le cuer dolent,
Se je le voi, ne soie lie.
Ainz, puis que la loi fu jugie,
Ne fu beste si herbergie
Ne en si riche lit couchie.
Amis Tristran, j’ai un anel :
Un jaspe vert a u seel.
Beau sire, por l’amor de moi,
Portez l’anel en vostre doi ;
Et s’il vos vient, sire, a corage
Que me mandez rien par mesage,
Tant vus dirai, ce saciez bien,
Certes, je n’en croiroie rien,
Page:Béroul - Le Roman de Tristan, par Ernest Muret, 1922.djvu/103
Cette page a été validée par deux contributeurs.