Page:Aristote Metaphysique 1840 1.djvu/157

Cette page a été validée par deux contributeurs.

E. Vacherot, Théorie des premiers principes, selon Aristote. 1836, in-8.

A. Jacques, Aristote considéré comme historien de la philosophie. 1837, in-8.

J. Simon, De Deo Aristotelis, 1839, in-8.

Les œuvres d’Aristote furent publiées pour la première fois par les Aldes, Venise 1495-498, 5 volumes in-folio. Érasme en donna à Bâle, en 1532, une autre édition complète, réimprimée plusieurs fois à Bâle dans l’espace de quelques années. Les héritiers d’Alde Manuce donnèrent la leur en 1551-1552, 6 vol. in-8 : c’est l’Aldina minor. Ces éditions n’ont guère de valeur que comme curiosités bibliographiques, et comme reproduction plus ou moins fidèle des manuscrits, sur lesquels elles ont été faites directement, au moins les deux premières. Le texte d’Aristote, un texte véritablement constitué, ne date que de Sylburg, 1584-1587 : Ἀριστοτέλους τὰ εὑρισϰόμενα. Aristotelis opera quæ existant. Addita nonnusquam ob argumenti similitudinem quædam Theophrasti, Alexandri, Cassii, Sotionis, Athenæi, Polemonis, Adamantii, Melampodis. In tomi cujusque fine adjecta varians locorum scriptura, e præcipuis editionibus, nonnunquam etiam e msstis codd. Emendationes quoque non paucæ ex interpretum versionibus, aliorumque doctorum virorum animadversionibus. Præterea capitum index, et duo rerum ac verborum, notatu digniorum inventaria, latinum et græcum, etc. Opera et studio Friderici Sylburgü Veterensis. Francfort, chez les héritiers d’André Wechel, etc. Cette édition est toute grecque, sans traduction.