Nec me fefellit cœleste promissum. Protinus mihi delabitur deformis et ferina facies, ac primò quidem squalens pilus defluit : ac dehinc cutis crassa tenuatur ; venter obesus residet ; pedum plantæ per ungulas in digitos exeunt, manus non jam pedes sunt, sed in erecta porriguntur officia ; cervix procera cohibetur, os et caput rotundatur ; aures enormes repetunt parvitatem pristinam ; dentes saxei redeunt ad humanam minutiem ; et, quæ me potissimùm cruciabat ante, cauda nusquam comparuit. Populi mirantur, religiosi venerantur tàm evidentem maximi numinis potentiam, et consimilem nocturnis imaginibus magnificentiam, et facilitatem reformationis ; claraque et consona voce, cœlo manus attendentes, testantur tàm illustrè Deæ benificium. At ego stupore nimio defixus, tacitus hærebam, animo meo tàm repentinum tàmque magnum non capiente gaudium ; quid potissimùm præfarer primarium, unde novæ vocis exordium caperem, quo sermonem, tunc renata lingua, felicius auspicarer, quibus quantisque verbis tantæ Deæ gratias agerem.
