Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/386

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

fato tuo spatia vitam quoque tibi prorogare mihi tantum licere.

Sic oraculi venerabilis fine prolato, numen invictum in se recessit. Nec mora, cùm somno protinus absolutus, pavore et gaudio, ac dein sudore nimio permixtus exurgo ; summeque miratus Deæ potentis tàm præclaram presentiam, marino rore respersus, magnisque imperiis ejus intentus, monitionis ejus ordinem recolebam. Nec mora, cùm noctis atræ fugato nubilo, sol exsurgit aureus ; et ecce discursu religioso, ac prorsus triumphali, turbulæ complent totas plateas. Tantaque hilaritudine præter peculiarem meam gestire mihi cuncta