Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/326

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

pressulè, non qualia in lupanari solent basiola jactari, vel meretricum poscinummia, vel adventorum negotinummia, sed pura atque sincera instruit et blandissimos affatus. Amo, et cupio, et te solum diligo, et, sine te jàm vivere nequeo ; et cætera, quis mulieres et alios inducunt, et suas testantur affectationes.

Capistroque me prehensum, more quo didiceram, reclinat facilè, quippè cùm nil novi, nihilque difficilè facturus mihi viderer : præsertim post tantùm temporis, tàm formosæ mulieris cupientis amplexus obiturus. Nàm et vino pulcherrimo atque copioso memet madefeceram ; et ungento fragrantissimo proluvium libidinis suscitaram. Sed angebar planè, non exili metu reputans, quemadmodùm tantis tamque magis cruribus, possem delicatam matronam inscendere ; vel tàm lucida, tàmque tenera, et lacte ac melle confecta membra, duris ungulis complecti : labiasque modicas ambrosio rore purpurantes, tàm amplo ore tàmque enormi, et saxeis dentibus deformis saviari : novissimè, quo pacto quamquam ex unguiculis perpruriscens, mulier tàm vastum genitale susciperet.

Heu me, qui dirupta nobili femina, bestiis objectus, munus instructurus sim