expetebat, grandi denique præmio cum altore meo depacta est noctis unius concubitum. At ille nequam ut posset de me suave provenire, lucro suo tandem contentus, annuit.
Jàm demique cœnati è triclinio domini decesseramus ; et dudùm præstolantem cubiculo meo matronam offendimus. Dii boni ! qualis ille, quamque præclarus apparatus ! Quatuor eunuchi confestim, pulvillis compluribus ventosè tumentibus pluma delicata, terrestre nobis cubitum præsternunt : sed et stragula veste, auro ac murice Tyrio depicto probè consternunt : ac desuper brevibus admodum, sed satis copiosis pulvillis, aliis nimis modicis, qui maxillas et cervices delicatæ mulieres suffulcire consueverunt, superstruunt, nec dominæ voluptates diutina sua præsentia morati, clausis cubiculi foribus, facessunt.
At intus cerei præclara micantes luce, nocturnas nobis tenebras inalbabant. Tunc ipsa cuncto prorsus spoliata tegmine, tænia quoque, qua decoras devinxerat papillas, lumen propter adsistens, de stanneo vasculo multo sese perungit oleo balsamo, meque indidem largissimè perfricat, sed multo tanta impensius cura etiam nares perfundit meas. Tunc exosculata
