præstinarant, quæ, dominis regiones plusculas pererrantibus, variis usibus erant necessaria. Adsciscor itaque inter duos illos fratres tertius contubernalis : haud ullo tempore tàm benignam fortunam expertus. Nàm vespera, post opiparas cœnas, earumque splendidissimos apparatus, multas numero partes in cellulam suam mei solebant reportare domini ; ille porcorum, pullorum, piscium, et ejuscemodi pulmentorum largissimas reliquias : hic panes, crustula, lucunculos, hamos, lacertulos, et complura scitamenta mellita. Qui cùm se refecturi, clausa cellula, balneas petissent, oblatis ego divinitus dapibus affatim saginabar. Nec enim tàm stultus eram, tàmque verè asinus, ut dulcissimis illis relictis cibis, cœnarem asperrimum fœnum.
Et diu quidem pulcherrimè mihi furatrinæ procedebat artificium : quippè adhuc timidè et satis parcè subripienti de tàm multis pauciora, nec illis fraudes ullas in asino suspicantibus. At ubi fiducia latendi pleniore capta, partes opimas quasque devorabam, et rancidiora seligens, abligurribam dulcia ; suspicio non exilis fratrum pupugit animos. Et, quamquam de me nihil etiamtunc tale crederent : tamen quotidiani damni studiosè vestigabant reum,
