Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/246

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Tunc agrestis, verecundus alioquin, avaritia divitis jàm spoliatus, ut suo saltem sepulchro paternum retineret solum, amicos plurimos ad demonstrationem finium, trepidans eximiè, corrogarat. Aderant inter alios tres illi fratres, cladibus amici quantulum ferentes auxilium. Nec tamen ille vesanus tantillum præsentia multorum civium territus, vel etiam confusus, licet non rapinis, saltem verbis temperare voluit : sed illis clementer expostulantibus, fervidosque ejus mores blanditiis permulcentibus, repentè suam suorumque carorum salutem quam sanctissimè adjurans, adseverat, parvi se pendere tot mediatorum præsentiam : denique vicinum illum amiculis per suos servulos sublatum, de casula longissimè, statimque projectum iri.

Quo dicto, insignis indignatio totos audientium pertentavit animos. Tunc unus è tribus fratribus, incontanter et paulò liberiùs respondit : Frustrà eum suis opibus confisum, tyrannicam superbiam commi-