Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/240

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Nocte quâdam paterfamilias, de pago proximo, tenebris illunæ caliginis impeditus, et imbre nimio madescens, atque ob id ab itinere directo cohibitus, ad hortum nostrum, jàm fesso equo, divertit. Receptusque comiter pro tempore, licet non delicato, necessario tamen quietis subsidio, remunerari benignum hospitem cupiens, promittit ei, de prædiis suis sese daturum et frumenti et olivi aliquid, et amplius duos vini cados. Nec moratus meus dominus, sacculo et utribus vacuis secum apportatis, nudæ spinæ meæ residens, ad sexagesimum stadium profectionem comparat. Eo jàm confecto viæ spatio, pervenimus ad prædictos agros, ibique statim meum dominum comis hospes opipari prandio participat.

Jàm his in poculis mutuis altercantibus, mirabile prorsus evenit ostentum. Una de cætera cohorte gallina, per mediam cursitans aream, clangore genuino, velut ovum parere gestiens, personabat, eam suus dominus intuens : O bona, inquit, ancilla, et satis fecunda, quæ multo jàm tempore quotidianis nos partubus saginasti ! nunc etiam cogitas, ut video, gustulum nobis præparare. Et, Heus tu, inquit, puer,