Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/210

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

exire potuit : sed quamquam procul semotus, et domum celeri gradu provectus, videbat tamen ora illa monetæ lumina, et opulentam prædam jàm tenebat animo : miroque mentis salo et cogitationum dissenssione, misellus in diversas sententias carpebatur, ac distrahebatur. Illic fides, hic lucrum ; illic cruciatus, hic voluptas. Ad postremum tamen, formidinem mortis vicit aurum. Nec saltem spatio cupido formosæ pecuniæ leniebatur, sed nocturnas etiam curas invaserat pestilens avaritia, ut, quamvis herilis eum comminatio domi cohiberet, aurum tamen foras evocaret.

Tunc devorato pudore, et dimotâ contatione, sic ad aures dominæ mandatum perfert. Nec à genuinâ levitate descivit mulier, sed execrando metallo pudicitiam suam protinus auctorata est. Ita gaudio perfusus, ad suæ fidei præcipitium, Myrmex non modò capere, verùm saltem contingere, quam exitio suo viderat, pecuniam cupiens, et magnis suis laboribus perfectum desiderium Philesietero, lætitia percitus, nuntiat : statimque destinatum pretium reposcit, et