consecratis, alterâ die productum me, rursùm voce præconis vænui subjiciunt, septemque nummis carius, quàm priùs me comparaverat Philebus, quidam pistor de proximo castello præstinavit, protinùsque, frumento etiam coëmpto affatim onustum, per iter arduum scrupis, et hujuscemodi stirpibus infestum, ad pristrinum, quod exercebat, perducit. Ibi complurium jumentorum multivii circuitus intorquebant molas ambage varia, nec die tantùm, verùm perpeti etiam nocte, prorsus instabili machinarum vertigine lucubrabant pervigilem farinam. Sed mihi, ne rudimentum servitii perhorrescerem, novus dominus loca et lautia prolixè præbuit. Nam et diem illum primum feriatum dedit, et cibariis abundanter instruxit præsepium. Nec tamen illa otii saginæque beatitudo duravit ulterius. Sed die sequenti, molæ, quæ maxima videbatur, matutinus adstituor : et illico velatâ facie, propellor ad incurva spacia flexuosi canalis : ut in orbe termini circumfluentis reciproco gressu, mea recalcans vestigia, vagarer errore certo.
Nec tamen sagacitatis ac prudentiæ meæ prorsus oblitus facilem me tirocinio disciplinæ præbui. Sed quamquam frequenter, cùm inter homines agerem, machinas similes
