Sic præco lurconem tractabat dicacule. Sed ille, cognito cavillatu, similis indignanti. At te, inquit, cadaver surdum et mutum, delirumque præconem, omnipotens et omniparens dea Syria, et sanctus Sabazius, et Bellona, et mater Idæa, cum suo Adone Venus domina, cæcum reddant : qui scurrilibus jamdudùm contrà me velitaris jocis. An me putas ineptè, jumento fero posse Deam committere, ut turbatum repentè divinum dejiciat simulacrum : egoque miser cogar crinibus solutis discurrere, et deæ meæ humi jacenti aliquem medicum quærere ?
Accepto tali sermone, cogitabam subitò velut lymphaticus exilire : ut, me ferocitate cernens exasperatum, emptionem desineret. Sed prævenit cogitatum meum emptor anxius, pretio depenso statim, quod quidem gaudens dominus, scilicèt tædio mei, facilè suscepit, septemdecim denarium : et illicò me tumicla spartea deligatum tradidit Philebo, hoc enim nomine censebatur jàm meus dominus. At ille susceptum novitium famulum trahebat ad domum, statimque illinc de primo limine proclamat : Puellæ, servum vobis pulcellum en ecce mercatus,
