Page:Alfred Vacant - Dictionnaire de théologie catholique, 1908, Tome 8.1.djvu/120

Cette page n’a pas encore été corrigée

221 ITALIE. PUBLICATIONS CATHOLIQUES, TEMPS MODERNES 222

étendu. Etienne Serva, de Crémone, chanoine régulier de Latran, Yila S. l’baldi, Parme, 1519, 1523 ; Home, 1028. Ambroise Calepini, Vita B. Joannis Boni, eremitiv 0, S. AinL, insérée dans les Acla sanctorum, octobre, t. îx, col. 7 18-707, Vincent de Fænza, dominicain, Vita B. Jacobi Salomonii vene.li, insérée dans les Acla sanctorum du 31 mai, p. -1(50-425. Nicolas N’alla, Vita S. Francisci, Florence, 1498. Ignace Squarcialupo, de Florence, bénédictin, Vita et passio S. Berlharii, qui manque de critique, d’après les auteurs des Acla sanctorum, octobre, t. ix p. 660-682. Louis Lippopiano, de Venise, Historiée de mtis sanctorum, 8 in-4°, Venise et Home, 1551-15C0, ouvrage estimé desérudits et loué par les bollandistes. Pierre Galosini, d’Ancône, protonotaire apostolique, Marlijrologium romanum annota tioni bus historicis illustru(11/71, Milan, 1567 ; Venise, 1578 ; Rome, 158-1.

4. Histoire littéraire.

Bernardin Hutilio, de Vicence, De vitis jurisconsultorum. I.éandre Alberti, de Bologne, dominicain, De viris illustribus ord. prædicatorum, libri scx, Bologne, 1517, ouvrage exact et linement écrit.

77. xrne SIÈCLE. — 1. Écriture sainte. — Dans le premier quart du xvii c siècle, un certain nombre d’auteurs commentèrent ou expliquèrent divers livres de la sainte Écriture, mais sans grand éclat. Parmi ceux dont le nom est resté, citons Galeato Trissino, de Vieence ; TaddeeGuidello.de Pérouse ; Sixte Lamperti ; Pantaléon Panvini ; Antoine Agelli, de Naples. Le plus digne d’être connu est Marius a Calassio, franciscain, hébraïsant de marque, travailleur infatigable, qui, le jour même de sa mort, 24 janvier 1020, récita encore les psaumes en hébreu. On a de lui : Grammatica, canoncs générales linguse sanctse, Diclionarium hebraicum et ConcordantiaS. S. Bibliorum hebraicorum, 4 in-fol., Rome, 1022 ; Londres, 1747, ouvrage très estimé des érudits. Fabricius Pauluzzi, évêque de Pieve, Commentarii in Pentaleuchum, Home, 1(19 ; In Machabœos, in-fol., Rome, 1025 ; In quatuor Evantjelia, in-fol., Rome, 1019 ; In Actus apostolorum, in Epislolas Pauli et cliorum apostolorum, in Apocalypsim, in-fol., Rome, 1019. Dominique Ginnasi, de Bologne, nonce apostolique et cardinal, Interpretationcs in Psalmos et Annolationcs in Pentaieuchum, ouvrages pieux et savants, 2 in-fol., Rome, 1030. Camille Pulsicto, camaldule, In omnes Psalmos Davidis, in-4°, Venise, 1028. Jean-Baptiste Bandini, de Florence, publia le Psalterium valicanum, d’après les anciens manuscrits, in-4°, Rome, 1019. Antoine Giggeo, de Milan, traduisit en latin les commentaires hébreux de Raschi, Aben Esra, et Levi Gcrson, auxquels il ajouta des explications personnelles, in-4°, Milan, 1020. Jean Etienne Mcnochius, de Pavie, S..T., Brevis explicatio sensus litteralis S. Scriptural, 2 in-fol., Cologne, 1030. On en lit plusieurs éditions, dans la suite, mais très défectueuses, excepté les plus récentes. Charles Jean Golino, de Fano, Edengraphia, ou description du paradis terrestre, in-fol., Messine, 10 19. François Quaresmio, franciscain, ayant résidé longtemps en Palestine, Elucidatio terr-se sornette historica, theologica et moralis, 2 in-fol., Anvers, 1639, ouvrage très important pornographie historique de la Palestine, réédité, au xix° siècle, par Cvprien de Trévise, Venise, 1882. Vincent Giliberti, de Naples. général des clercs réguliers, Cseli Davidici, variât versiones psalmorum commémoras et moralibus conceptibus stellatse, 1 in-fol., Naples, 1039-I0.">fi, ouvra il utile aux prédi cateurs. Paul Minerxa, de Bari, dominicain, mathématicien et astronome, De neomeniis Salomonii perpe fuis Itbri duo, in-4°, Vico, 1599. Thomas Colonna, de Païenne, capucin, Commentaria moralia taper duodecim prophetas minores, Païenne, 1044. Paul Veochio,

omnium ecclesiarum usibus accommodata, in-8°, Cologne, 1585.

9* Histoire ecclésiastique. — 1. Histoire générale. — Sigismond Viscenti, Historia ab anno 1475 ad annum 1510, publiée avec la version italienne, par Ferdinand Calbri, 2 in-8’. Home, 1882-1883. Jacques Philippe Foresta, d’une noble famille de Bergamc, Ugustin, Supplementum chronicorum ad annum 1412. libri sexdecim, imprimée jusqu’à douze fois, du vivant de l’auteur, à cause de son utilité, in-fol., Venise, I (s !. etc., quelquefois sous le titre de Nooissimæ omnium historiarum repercussiones ; c’est vraiment une histoire universelle tle l’Église, des empires, des villes principales et des hommes illustres. Jean Stella, prêtre de Venise, Vitse 230 romanorum pontificum a S. Pctro usque i.d.Iulium II, Venise, 1505 ; Bàle, 1507. Jacques de Yolterra, secrétaire et protonotaire apostolique, Diurium romanum de Sixti I Y pontificatu an. 1471-1484, insère par Muratori, Script, rer. ital., t. x m. col. 147 sq. Jean I.ucidi, vénitien, mathématicien célèbre, De emendationibus temporum ab o. c. usque ad annum 1535, Venise, 1537, 1540 ; continué par Jérôme Bordi, jusqu’en 1575, Venise, 1575, ouvrage important pour la chronologie. François Carpesani, de Panne, Commentaria temporum ab anno 1470 ad 1526, inséré par Martèiie dans la Yet. scriptorum et monumenlorum collectio, i. v, col. 11771426. Raphaël de Yolaterra, en Étrurie, secrétaire de plusieurs papes. Vitse romanorum pontifuum Sixti IY. Innocenli Y 111, Alexardri YI, et PU III, Venise, 1518. Jérôme de Lcandris, de Trévise, archevêque, cardinal et légat du pape, en France et en Allemagne. Episiolse et Iltlalioncs, récit de ses légations, publiées par Lamimer, Monumenia valicana, Fribourg, 1861 ; et par le cardinal Mai, Spicilegium rom., t. m. Onuphre Panvini, de Vérone, augustin, Epittme vilarum rom. pontificum de s. Pctro usque ad Paulum 1 Y, Venise, 1557, 1507 ; Chronicon ecclesiaslicuni a C. Julii Civsaris temporc usque ad imper. Maximilianum II, Cologne, 1508, Louvain, 1573 ; De Sibyllis et carminibus sibultinis, Venise, 1507 ; Fausti et triumphi romanorum a Romulo usque ad Caroltim Y imperatorem, Venise, 1557, ouvrage de grande valeur pour l’histoire de l’antiquité et du moyen âge. Charles Sigoni, de Modène, Historia eccclesiaslica, divisée en 14 livres, 4 in-fol-, Milan, 1732, ouvrage remarquable par son érudition. Antcine €iccarelli, de Foligno, Vite de’Pontefici, Rome, 1588. 2. Histoire des Églises particulières et des ordres religieux. — Fabricius Marliani, de Milan, évêque de Plaisance, Chronica episcoporum placentinorum ; Annales Midiolanenses, ouvrages insérés par Muratori, Script, rer. ital., t. xvi, col. 027 sq., 041-840. Bernardin d’Aquila, observantin. De cœnobiis et viris piis promette S. Bernardini, seu Aprutii, Venise, 1012. Benoît Zacharias, de Vieence, chartreux, Vita S. Brunonis etorigo ord. cartusiani, Paris. 1521. Ambroise Ta _i, de Milan, dominicain, Chronicon ordinis prsedicatorum générale, 6 in-fol., ouvrage resté manuscrit, mais dont se sont beaucoup servis les auteurs subséquents. Antoine Belloni, d’I’dine, Vitse patriarcharum aquili jmsium asi/ue ad annum 1530, insérées par Muratori, t. xvi, col. 23-70. Jean Philippe de Novare, Chronica canoniei ordinis, Crémone, 15 : 55. Etienne .imare, génois, dominicain, Calalogus mugislrorum ordinis, cardinalium, antislilum, marlijrum, beu/orum uc doctorum, in- 1’, Rome, 1555. Auguste, de Florence, carme, Historia camaldulensium, divisée en trois livres, in-4°, Florence, 1575. Michel Poccianti, servite, aussi de Florent e, De illustribus viris florealinis, ouvrage continué par l’errini de Prato, Florence, 1589. .’!. Hagiographie, — Barthélémy Pallazuolo, augustin, Marlgrologium, in-4’-, Pavie, 1484, ouvrage assez