Page:Œuvres de Fermat, Tannery, tome 1, 1891.djvu/209

Quum igitur, ex proprietate specifica cissoidis, recta

MD sit ad DG ut DG ad DH,

fiat jam in terminis analyticis per adæqualitatem

ut NE ad EG, ita EG ad portionem recte EN

quae intercipitur inter punctum E et tangentem et est EO.

Vocetur

AD data, Z; DG data, N; DH data, B; BF quesita, ut diximus, A; DE sumpta ad libitum, E:

ergo

EG vocabitur	N - E;
EO vocabitur	${\frac {B{\mbox{ in }}A-B{\mbox{ in }}E}{A}}$
EN vocabitur	latus(Z in VN - Z in E -N in E - Eq.).

Quum igitur, ex praecepto, proprietas specifica debeat considerari,

Fig. 101.

non amplius in curva, sed in tangente, ideoque faciendum sit

ut NE ad EG, ita EG ad EO, quae applicatur tangenti,

ergo, in terminis analyticis, faciendum

ut latus (Z in N- Z in E N in E-Eq.) ad N-E, ita N - E ad ${\frac {R{\mbox{ in }}A-R{\mbox{ in }}E}{A}}$,