DE GESTIS REGUM ANGLORUM LIB. IV.
An. 1096.
Corr.
Hugoni de
Leziniaco.
A millia itinerantium. Nunquam procul dubio tot gentes in unam coiere sententiam nunquam tanta barbaries imperio uni et penè nulli cervicositatem substravit suam. Prœcipuum enim erat videre miraculum, cùm tam infinita multitudo sensim per terras Christianorum et non prsedabunda procederet, et non esset qui coerceret. Fervebat in omnibus alterutra dilectio, ut si penès aliquem quid repertum esset, quod suum non esse cognosceret, per multos dies passim agnoscendum’proponeret ; suspendebaturque interim inventoris aviditas, dum fortè
illius qui perdiderat corrigeretur necessitas (a).
Jamque advenerat desiderantibus mensis Martius quando senectâ brumali depositâ, mundus vernali vestitus juventâ in plagam Orientis ituros invitabat nec illi moras nexuere, tantus ardor animos invaserat. Godefridus Dux Lotharingorum per Pannoniam iter instituit, nulli unquam militi virtute secundus, B de antiqua Caroli Magni linea originem trahens et cui verè plurimus inerat Carolus, tam sanguine quàm mente. Sequebantur eum Frisones, Lotharingi Saxones et quidquid gentium inter Rhenum et Garumnam fluvios jacet. Per Dalmatiam iter adorti Raimundus Cornes de S. ^Egidio et Aimarus Podii Episcopus, par insigne virtutis viri armis in hostes, pietate in Deum splendidi (b). Sub signis eorum militabant Gothi et Guascones, et quicumque populus in Pirenseum et Alpes diffunditur. Prsevenerat eos compendio Boamundus, loco Apulus, gente Normannus. Namque is apud Brundusium navibus conscensis, Dyrrachioque appulsus, inde itinere pedestri Constantinopolim per notos sibi tramites contendit. Ductu ejus agebat prselium Italia et qusecumque contermina provincia a Tirrheno mari in Adriaticum protenditur. Hi omnes apud Constantinopolim pariter convenientes, non nihil mutuse lsetitise habuere ibique C Hugonem Magnum Philippi Regis Francorum fratrem invenere, quod is inconsultè et cum raro milite terras Imperatoris ingressus et ab hominibus ejus captus, in libera custodia habebatur. At vero Alexius hujus civitatis Imperator horum Procerum adventu territus volens, sed quasi precibus coactus captionis gratiam fecit homo tergiversatione famosus, et nihil unquam magnum nisi dolo machinatus. Ipse Guiscardum ( ut superiùs dixi ) veneno, uxoremque ejus corruperat auro fidem conjugalem falso per internuntios pactus (c). Ipse (a) Longè diversam Crucesignatorum illorum » gis Tarraconensis splendidam dotem pactus effigiem cateri adumbrant Historici quippè quos » aeternam scilicet provinciarum contermmarum prœdonibus quibusvis ferociùres, nullius disci- » pacem. Nec multa post nivem capitis respiplinse tenaces sacra juxtà ac prophana diripientes » ciens Jerosolymitanum iter vovit, ut lassi et exhibent. » effceti corporis vires jam vel sera Deo deser(b) « Raimundus, inquit Malmesburlensis p. 152 » virent auctore praecipuè Caturcensi Episcopo » fuit filius Willielmi ( Corr. Pontii ) antiquissimi » cujus prsecipuâ operâ ipse impugnatus semper » Tolosae Comitis qui vir acer et efficax pa- » fuerat etiam in quodam duello altero lumme )) triam antecessorum suorum socordiâ obscu- » privatus cujus insigne calamitatis prse se fe» ram titulis suis reddidit illustrem. Uxor ejus » rens non solùm non occultabat sed etiam » Almodis multis vicissim desponsata multam » ultrô gloriabatur specimen nobilis mihtiae_ os» ex omnibus sobolem tulit insano muliercula » tentans. Tune autem mutuâ fœderati amicitiâ » pruritu et irreverenti ut cùm ei longo usu » ut senectutem suam divinis consumerent cul» vir displicuisset aliàs migraret novos imple- » tibus Urbano jam in praedicationem prono » tura penates. Denique primùm Arelatensi Co- » stimulos addidere ut transitis Alpibus po» miti nupta, mox illius pertœsa huic Willielmo » tissimùm apud Clarum-montem Concilium co» [ Pontio ] se conjunxit cui cùm duos pepe- » geret quod esset ea civitas et illorum patriae » risset filios Barcinonensem ad connubium il- » propinqua, et ex tota Gallia venientibus oppor» lexit Comitem. Porro Willielmus [ Pontius ] » tuna. Verumtamen in ipso ad Concilium itinere » mortis confinis foribus Tolosanum Comita- » Pontifex [ Caturcensis obitu defecit. Successit » tum dedit filio œquivoco sed moribus absono » curae illius Pontifex Podii cujus hortatibus ani» quod esset crassioris ingenii nihil [ tamen ] » matus et umbone protectus, Raimundus primus » Tolosani contra eum novarunt familiae illius » omnium laïcorum crucem accepit adjiciens voto » dominatui assueti. Raimundus vero vivacioris » ut nunquam in patriam rediret sed potiùs du» spiritûs Caturcensem accepit, et immane quan- » raturo in Turcos labore ruinam prœteritarum » tùm auxit Arelatensi et Narbonensi et Pro- » iniquitatum extenuaret ». Falsô libidinis notam » vinciali et Lemovicensi adjunctis. Tolosam Raimundo inurit Malmesburiensis. Neque enim cum » quoque a germano émit pluribus annis ante aliqua eum muliere extra matrimonium consue» magni motûs viam profecto Jerosolymam. Sed visse alibi legimus. Tres vero habuit in conjugio » hœc multi temporis intercessu et aetate im- uxores quarum prima cujus nomen incomper» pensâ labori. Itaque pugnis semper assiduus tum postquam ei Bertrannum peperisset ab » legitimam uxorem non desideravit, multinubo ipso Gregorii VII Papae aûctoritate quidem sepa» concubinatu voluptatem exercens. Denique ex rata fuit ea quod ejus esset consobrina nec » una pellicum filium nothum Bertrannum co- tamen ideircô pro concubina habita fuit neque filius » gnomine et hœreditate dignatus est quod in ejus pro notho. Alteram duxit uxorem Raimundus » aliquantis patrissaret cui uxorem conjunxit Mathildem Rogerii Sieiliae Comitis filiam. Tertiam » Mathildis Marciss» neptem ex Longobardia verô Elviram Alfonsi Legionis et Castellae Regis » natam [ imô Klutam seu Helenam Odonis 1 notham.
» Burgundiœ Ducis filiam ] ut illius affinitate
n illius provincial partes tutaretur. Ipse quoque (c) Robertum Guiscardum fraudibus uxoris » extremis ferè annis uxorem ascivit filiam Re- atque instinctu Alexii Imperatoris veneno subla-
