Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
518
EX DIONIS CASSII LIBRO XLVII.
| An. U. C. 710. |
ipsis rempublicam opus habere. Ac ne quid sinistri suspicarentur, facinusque aliquod perpetrarent, jussi sunt à Senatu iis, qui quondam Vienna (quod est Provinciæ Narbonensis oppidum) ab Allobrogibus expulsi, ad confluentes Rhodani Ararisque fluviorum consederant, urbem condere. Raque illi subsistentes, Lugdunum (quod olim Lugudunum vocatum fuit) ædificaverunt. | A | οὐδὲν ἔτι δεῖσθαι σφῶν ἔφασαν· ἴνα τε μηδὲν ὑποτοπήσωσι, κ ᾀκ τούτου τι κακουργήσωσιν, ἐκελευσαν αὐτοῖς τοὺς ἐκ Οὐϊέννης τῆς Ναρβωνησίας ὑπὸ τῶν Ἀλλοβρίγων ποτὲ ἐκπεσόντας, καὶ ἐς τὸ μεταξὺ τοῦ τε Ῥοδανοῦ καὶ τοῦ Ἀράριδος, ᾖ συμμίγνυνται ἀλλήλοις, ἱδρυθέντας συνοικίσαι· Καὶ οὕτως ἐκεῖνοι ὑπομείναντες, τὸ Λουγούδουνον μὲν ὀνομασθὲν, νῦν δὲ Λούγδουνον καλούμενον, ἔκτισαν. |
| Pag. 326. | Inter eos convenit, ut Caesari Africa utraque, Sardinia et Sicilia : Lepido Hispania omnis, ac Gallia Narbonensis : Antonio reliqua omnis Gallia, quæ cis ac trans Alpes jacet, tribueretur. Vocabatur autem, uti suprà ostendi, altera quidem Gallia Togata, quòd reliquis videretur esse pacatior, quodque jam tum urbanum Romanorum vestitum usurparet : altera Comata, quòd Galli isti comam gerebant promississimam, eoque à reliquis dignoscebantur. | B | [Τάδε διωμολογήσαντο], Καίσαρι μὲν τὴν τε Λιβύην ἑκατέραν, καὶ Σαρδώ, καὶ Σικελίαν· Λεπίδω δὲ τὴν Ἰβηρίαν πᾶσαν, καὶ τὴν Γαλατίαν τὴν Ναρβωνησίαν· Ἀντωνίῳ δὲ τὴν λοιπὴν Γαλατίαν, τὴν τε ἐντὸς τῶν Ἄλπεων καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτάς οὔσαν, ἄρχειν δοθῆναι. Ἐκαλεῖτο δὲ ἐκείνη μὲν Τογάτα (ὥσπερ εῖπον) ὅτι εἰρηνικῶτέρα παρὰ τὰς ἄλλας ἐδόκει εἶναι, καὶ ὅτι καὶ τῇ ἐσθῆτι τῇ Ῥωμαϊκῇ τῇ ἀστικῇ ἐχρῶτο ἤδη· αὐτὴ δέ δὴ Κομάτα, ὅτι οἱ Γαλάται οἱ ταύτῃ ἐς κόμην τὸ πλεῖστον τὰς τρίχας ἀνιέντες, ἐπίσημοὶ κατὰ τοῦτο παρὰ νοὺς ἄλλους ἦσαν. |
| EX LIBRO XLVII. | |||
| Pag. 341. An. U. C. 711. |
Brutus in Asia cùm alios auxiliarios sibi paravit, tum Dejotarum, quamquam et extrema senectute virum, et qui priùs auxilium Cassio denegaverat. | Ἄλλους τε ἐν τούτῳ συμμάχους προσεποιήσατο, καὶ τὸν Δηϊόταρον, καίπερ ὑπέργηρων τε ὄντα, καὶ τῷ Κασσίῳ ἀπειπόντα τὴν βοήθειαν. | |
| Pag. 355. | In hac mora nonnulli Germanorum à Cæsare et Antonio ad Brutum desciverunt : vicissimque ad eos transiit Amyntas Dejotari dux, et Rhascunolis. | D | Κᾀν τῇ διατριβῇ ταύτῃ ηὐτομόλησαν μὲν καὶ παρ’ ἐκείνων πρὸς τὸν Βροῦτον ἐκ τοῦ Κελτικοῦ τινὲς, ηὐτομόλησαν δὲ καὶ πρὸς αὐτοὺς Ἀμύντας τε ὁ τοῦ Ληϊοτάρου στρατηγὸς, καὶ [1] Θρασκύπορις. |
| EX LIBRO XLVIII. | |||
| Pag. 357. | Cæsari Hispania et Numidia, Antonio Gallia atque Africa adsignatæ sunt. | Καίσαρι μὲν ἤτε Ἰβηρία καὶ ἡ Νουμιδία, Ἀντωνίῳ δὲ ἢ τε Γαλατία καὶ ἡ Ἀφρική ἐγένετο. | |
| Pag. 362. An. U. C. 712. |
His actis, cùm prætereà milites à Cæsare in Hispaniam præmissi, tumultum Placentiæ quemdam edidissent, ac non antè, quàm ab incolis ejus regionis pecunias acciperent, conquiessent, eosdemque Calenus et Ventidius, qui Galliæ Transalpinae præerant, Alpium transitu prohibuissent ; territus Cæsar, ne quid gravius pateretur, cum Consule et Fulvia pacem componere statuit. | E | Ὡς οὖν ταῦτα τε οὕτως ἐγίγνετο, καὶ στρατιῶται ἐς Ἰβηρίαν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος προπεμφθέντες, θορυβὸν τέ τινα ἐ Πλακεντίᾳ ἐποίησαν, καὶ οὐ πρότερον πρὶν χρηματα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων λαβεῖν, κατέστησαν· καὶ προσέτι καὶ ὑπὸ τοῦ Καλήνου τοῦ τε Οὐεντιδίου, τὴν Γαλατίαν τὴν ὑπὲρ τὰς Ἄλπεις ἐχόντων, ἐκωλύθησαν ὑπερβαλεῖν αὐτὰς, ἐφοβηθη τε ὁ Καῖσαρ μὴ καὶ σφαλῇ τι, καὶ καταλλαγῆναι τῇ τε Φουλουῒᾳ καὶ τῷ ὑπάτῳ ἠθέλησεν. |
| Pag. 364. | Ex Gallia etiam Togata, quæ tum Italiæ legibus ac institutis formata fuerat, | Καὶ αὐτοῖς καὶ ἐκ τῆς Γαλατίας τῆς Τογάτης (ἢ καὶ ἐς τὸν τῆς Ἰταλίας ἤδη νομόν, ὥστε μηδένα | |
- ↑ Legendum, Ῥασκούπολις. Leunclavius.
