Page:Peletier - Dialogue de l'ortografe e prononciation françoese.djvu/5

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

tez cõtinueɇs an vous, Madamɇ, mɇ donnɇ pęrſuaſion, quɇ lɇ preſant vous ſera aggreablɇ commɇ il lui út etè, auęcquɇs toutɇs ſes chargɇs. C’ę́t quɇ ſouz votrɇ nom il ſɇ puiſſɇ randrɇ rɇcommandablɇ a ceus dɇ notrɇ tans : e ancorɇs a ceus qui viendront apręs, pour lequéz principalɇmant j’è ecrit : affin quɇ quand notrɇ Languɇ nɇ ſɇra plus natiuɇ, ou qu’ęllɇ aura pris vn changɇmant notablɇ (car les parollɇs n’ont viɇ quɇ par l’Ecritturɇ) íz puiſſɇt voę̀r cõmɇ an vn miroęr lɇ protręt du Françoęs dɇ cɇtui notrɇ ſieclɇ, au plus pręs du naturęl. E ſouz cetɇ aſſurancɇ, Madamɇ, quɇ votrɇ trehautɇ excęllancɇ prandra mon labeur an gre, jɇ m’aßúrɇ par mę́mɇ moyen dɇ la poſ‍terite, laquelɇ n’an dɇmandɇra point autrɇ approbation quɇ dɇ votrɇ treſilluſ‍trɇ nom, qui ſuiura e accompagnɇra votrɇ viɇ pęrpetuęllɇ.

Priant Diɇu, Madamɇ, vous continuer la tamporęllɇ an trelonguɇ proſ‍perite e ſante. Cɇ 29 iour dɇ Ianuier 1550.