Page:La Villemarqué - Dictionnaire français-breton de Le Gonidec, volume 1.djvu/512

Cette page n’a pas encore été corrigée

crôlion, eunn diévvzded brâz, eur farvellérez brd : eo.

Indispensable, adj. Dor. t on ne peut se dispenser, nécessaire. Eùz a bchini «a hellcur ked en em zivec’Jiia, en em ziskarga. Ilél ou red. C’est un devoir indispensable, eunndlcad eo hag a z6 réd.

l. NDisPEXSABLEMEM, adv. Nécessairement, par une loi, par un devoir indispensable ou nécessaire. l)ré n’di. Drc eul Iczen, dré ciinn dUad red

Indispo. mble, adj. Dont on ne peut disposer à son gré. Eiiz a béhini na hellcur Icéd ober ar pez a garcur.

Indisposé, adj. Qui a une indisposition, une légère incommodité. -Yc’ d-eo kél iac’h. Peûz-glafw. Sinac’h. Il est souvent indisposé, pcüz-glañv ou sinac’h eo alicz. ^D1SP0SER, V. a. Aliéner, fâcher, mettre dans une disposition peu favorable. Mettre en colère. Lakaal da vuiuiékaal, da iénaal. A’oilà ce qui m’a indisposé, ehelu yclrà en deûz va lékcat da vuanckaaL

ÏNDisposiTio. N, s. f. Incommodité légère. Kléñved-skañ, m. Briz-klcñved, m. C’est une indisposition qui ne durera pas longtemps, cur briz-kléñved eo ha na badô kél pell. Indisposition. Eloignementpour quelqu’un, disposition peu favorable. Érez, f. Ucûg, m. Balek, m. Kàs, m. Glazentez, f. De là vient mon indisposition contre lui, aclianô é teû va érez, va heûg oul-hañ.

Indisputable, adj. Qui ne peut être disputé. Na hellcur ked da sfriva, da reüdacla. Na hell kél béza slrivel ou rcñdaclel. JJisirivuz. JJireñdaéluz. Ce droit est indisputable, dislrivuz ou rcfidacluz eo ar gwir-zé. Inuissollble, adj. Qui ne se peut dissoudre. Il se dit au propre et au fig. ré. Na hellcur kél da dcûzi, da zifurc’ha, da zispenna, da derri. Didcûzuz. Diforcliuz. Didorruz. Vizunvanuz. Dirannuz. L’aigent et l’or ne sont pas indissolubles, ann arc’hanl hag ann aour riinl kéd didcûzuz ou diforc’huz. C’est une union indissoluble, cur garafilez, eur frammidlgez didorruz ou dizunvanuz eo.

Indissolublement, adv. D’une manière indissoluble. Enn eunn doaré diforc’huz ou didorruz ou dizunvanuz.

Indistinctement, adv. D’une manière indistincte. Sans distinction. Hép kemm. Iléb eskemm. Ilép dishévélédigez. Hép dibab. Iléb azaoucz. Il les a pris indistinctement, hép kemm, hép dibab en deûz hô c’hémércl. Indistinctement. Confusément. Mesk-émesk. Enn eunn dul_ad. A-slrobadou. On les a jetés là indislinclement, laolel iñt bel énô meik-c-mesk ou a-slrobadou.

Individu, s. m. Il se dit de chaque être organisé, soit animal, soit végétal. Penn, m. Pl. ou. Je n’en ai qu’un individu, eur penn anczhô nem cùz kén.

Individu. Persorme. Dén, s. comm. Pl. anomal, lüd. Je connais cet individu, ann dén-zé a anavézann.

IND

Individuel, adj. Qui est de l’individu, qui appartient à l’individu. Edz a eur penn anéval, eûz a eur penn gwc’zen. Eùz a eunn dén, iNDinnuELLEMENT, adv- D’une manière individuelle. Par tête, par personne. Dré hini. Drébenn. Dré zén. Vous paierez individuellement, dré bcîin, dré zén é pacot. Indivis, adj. Qui n’est point divisé. Dirann. Boulin. Ces terres sont encore indivises, dirann eo c’hoaz ann douarou-zé. Par indivis, sans être divisé. Héb béza rannel. Dirann.

Indivisible, adj. Qui ne se peut diviser. Na hell kél béza rannel. Na hellcur kéd da vanna. Dirannuz. Dizarnaouuz. Dilôdennuz. Ce champ n’est pas indivisible, né kéd dirannuz, ditodennuz ar park-zé.

Indivisiblement, adv. D’une manière indivisible, cnji eunn doaré dirannuz ou dizarnaouuz ou dilôdennuz.

Indocile, adj. Qui n’a pas de docilité. Difficile à instruire, à gouverner. Dizouj. Amzent. Dizcñl. Diwén. KUpennek. W n’est pas aussi in-, docile que son frère, ne kél ken dizouj, ken dizeñl hag hé vrcùr.

Indocilité, s. f. Manque de docilité. Caractère de celui qui est indocile. Dizoujded. m. Amzcñlidigez, f. Diwénded, m. Il a été renvoyé pour son indocilité, kased eo bel kuid évid hé zizoujded, évil hé amzeñlidiges. Indolemment, adv. Avec indolence, nonchalamment. Gañd didalvédigez. gañt lézirégez.

Indolence, s. f. Nonchalance. Apathie. Didalvédigez ou didalvoudégez, f. Lézirégez, î. Diégi, m. Klouardedoxi klouarder, va. Morc’hed, m. Indolent, adj. Nonchalant, Apathique. Didalvoudtk ou didalvez. Lézirck. Dick ou diéguz. Klouar. Morc’héduz. Gorrek. Beulké. Il est bien indolent pour son âge, gwall lézirck, gv ;all chlouar eo évid hé oad. Indolent. En terme de médecine, qui n’excite point de douleur. Na ra kéd a zroug, a boan. iJiwiridik. C’est une tumeur indolente, cur clioenv diwirldig eo.

Indomptable, adj. Qu’on ne peut dompter. Na hellcur kéd da zona, da reiza. Diez da zona, da reiza. Dizoñuz ou dizoFivuz. Direizuz. Ne gar dén loslaad oul-hañ. Il n’est pas indomptable, né kéd dizoñvuz ou direizuz. Indompté, adj. Qui n’a pu encore être dompté. Né kél bel doñel ou dofivel c’hoaz. Dizoñ ou dizoñv.

Indompté. Furieux, sauvage, fougueux. Gouéz. JJiboell. Froudennuz. Vous m’avez donné un cheval indompté, eur marc h gouéz, eur marc h amjeslr hoc’h cùz rôed d’in. Indu, adj. Qui est contre la raison, contre la règle, contre l’usage. Qui est hors de saison. A-éneb ar reiz ou ar clùz ou ar boaz. Direiz. Dic’hiz. Divoaz. Amzéré ou amzéréad. L’heure n’était pas indue, né oa kéd amzéré ann heur ou ar préd.

Indubitable, adi. Dont on ne peut douter. Certain, assuré. IJep-mür. Héb-arvar. Diar-