Page:Henri IV - Lettres Missives - Tome2.djvu/451

i _i DU-BOI DE NAVARRE. M1 D trum, prœtermittere noluimus quin vos certiores redderemus lec- _ tum a quibusdam ex nostris librum, quantum per occupationes varias _ alias ex aliis in boras renascentes, et tumultus bellicos licuit. Equidem - Celsitudinum vestrarum et pium animum et concordiœ ineundœ ra- tiones studiose conquirentem, non possumus non probare et laudare ' plurimum. Curam etiam de salute nostra, dignam mutuo Christia- norum Principum amore, grati amplectimur. ln illo autem libro, multa docte et perspicue contra Pouti[icum impietates proieruntur, alia etiam plura Àugustanœ Confessicni consentanea inseruntuifquae s et antea semper tenuimus, et hodie constanter retinemus. Sunt etiam ad Sacrœ Scripturœ normam exactai Quœ yero partim subtilius quam capere possimus disputata, partim durius quam caritas ipsa, aut Ec- clesiœ veteris consuetudo uatitur, damnata legimus, ea 11011 possu- mus temere `recipere ; et quosclam primi nominis Imperii Principes Conf’essioni'Augustanœ addictissimos (quam heque majorcs nostri un- quam damnaverunt, neque nos rcpudiamus), et ipsum sapientissimœ laudatissimœque mem01‘iœ, Pratrem nostrumiDaniai regem Frideri- cum, quem’ Ecclesiœ Dei alienissimo tempore subtractum dclemus ex animo, ad subscribendum adtlu ci nullomodo potuisse, cognovimus ; et quosdam qui `subscripserint theologos, si mmc primum subscri- ` bendum esset, in aliam ituros sententiam, comperimus. Quo minus ^ mirum esse clebet, si nos et remotiores, et in quibusdam eapitibus dissentientes, ad antequam theologorum nostrorum 1 rationes amice in medium prolatœ sint, et refutatœ tardiores sumus. . Sed ita nostri judicant : posse illa ipsa quœ diximus, clarius explicari, ` et limitibus suis, id est, Sacrœ Scripturœ, et veterisorthodoxœ Ecole-, siœ formulis concludi, et condemnationes illas, quas zelus inconsi— deratior expresserit, remoyeri, donec Christiano colloquio dies de regum et priucipum Evangelicorum auctqritate dicatur, cui defuturi nos certe nunquam sumus. Et ad illa ipsa pauca capita proponenda, ad quœ comprobanda de subito descendere non possumus, si ita Celsitucliues vestrœ postulant, mittemus e nostris doctos et modestes vixtos, qui cum vestris libere et amice conferant. LETTRES DE HENRI IV. IL