Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/478

Cette page n’a pas encore été corrigée

80 EPISTOLA iio-iii.

tuam defendas, reverà enim illam tali fcripto pejorem facis; ied ut, cùm nihil mali de Optimatibus Sylvœ- ducenfibus nec de Marefio poffis probare, multas ta- men malas & falfas de ipfis opiniones prolixitate ma- ledicentise tuse leéiorum animis immittas. Idem etiam 5 in eo apparet, quôd de nemine alio quidquam fcribas, nifi ut ejus exiftimationem aliquo modo imminuas, & ne amicis quidem parcas. Ex quorum numéro effet ipfe Marefius, û quid haberes humanitatis : rêvera enim ita egit caufam fuorum, ut tibi, quantum fieri poterat, 10 pepercerit, & amici officio fundus fit. Sed patiamur illum à te non amari, quia non omnia quee fcripfrfti approbavit; novimus enim hoc apud te fummi odii caufam effe folere. | Patiamur etiam te Optimatibus Sylvaeducenfibus quàm maxime effe infenfum, quia, i5 cùm iniquiffimè à te lsefi effent, aufi funt curare ut tibi modeftè pro fe refponderetur. Quid autem de te tam

» hypothetica & particularia nonnulla explicare : praefertim cùm amici » undique hoc poftularent. » (Confrat. Mar., p. 509.) — D'autre part, Desmarets donnera les détails suivants : « Semeftri poft editam Defenfio- » netn, fub Martij initium anni 1643, licet prima pagina libri annum 1642 » haberet (quod fuit (Au<mf]puo8é;), prodijt Spécimen, monftrum horridum, » ingens... » [Ultima patientia, p. 3î6.) Et encore : « Hae funt primulas » veris, quas menfis Martius, a quo ejus liber prodiit, in illius horto exci- » tavit. » (Ibid., p. 99.) « Nam nec potuit edi bellulum opus, & verèmo/er » fine nervis, tempore meae inaugurationis (20 Jan. 1643), uti deftina- » verant ; & varias expertum eft fortunas, priufquam emergeret : cœpcrat » enim, ut ajunt, imprimi in-4 , poftea in-80, fed tandem prodijt in-ia. » (Ibid., p. 328.) Desmarets, qui était jusque-là pasteur de l'Eglise réformée à Bois-le-Duc, avait été nommé professeur à l'Université de Groningue le 7 nov. 1642 ; il y fit sa leçon inaugurale le 20 janvier suivant. — Cette affaire devint d'ailleurs une idée fixe de Voet, de 1642 à 1645 : « Trien- » nium eft ex quo vix ulla illi (Voetio) perijt le£tio, nulla fere abijt dif- » putatio, cui aliquid de ifthoc negotio non infperfcrit, ut apud quofdam » vocetur Theologus Marianus propter fréquentes de Mariano Sodalhio » fcrmones. » (Ibid., p. ■ 23.)

�� �