Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/420

Cette page n’a pas encore été corrigée

22 EPISTOLA iJ-i7-

fuse pietatis aliarumque virtutum didicit rudimenta 3 .

Pergis autem fie. Emolumenta e\jus (nobilitatis) vide- bimus, ubi filium legitimum genuerit ; ilh enim quorum haclenus pater perhibetur, fubfequentibus annis infelices nobilitatis paternes te/tes futuri funt b . Quorum verbo- 5 rum nullus eft fenfus; neque enim filiis illegitimis quicquam folet detrahere nobilitas patris. Et fane, fi quos taies haberem, non negarem; nuper enim juve- nis fui, & nunc adhuc homo fum, nec unquam cafti- tatis votum feci, nec fan&us prae caeteris volui videri : 10 fed cùm reverâ nullos habeam c , nihil ex tuâ iftâ phrafi poteft intelligi, nifi tantùm quôd fim caelebs. Nec mi- ror te, qui de Clericis noftris dicere foies, effe mira- culum, fi caftitatem fervent in cœlibatu, noluifle me fingere illis fanétiorem. i5

Sedreliqua videamus. Internas dotes, jnquis,yz lis te- nebras non laboraret offundere, prœdicaremus ipji. In\ge- niofum enim quis eum ejfe neget ? Nec tamen Deus quis (nifi aliquis lovem omnigenœ libidinis architeéîum cogitet) habendus ejl, quemadmodum cœci ejus feclatores imperitis 20 perjuadere Jludent. Ingenioji quoque feu fubdoli, nec mi- nus vefani ac furioji fuerunt, Epicurus, Marcion, Aphon, Tayanobus, Mânes, Lucianus, Mahometh, David Geor- gius, Machiavellus, Julius Cœfar Vaninus d , Campanella, Godefridus de Valle, Martinus Seidelius Silejius, Fran- 2 5 ci/eus Davidis, Faujîus Socinus, Anfelmus Parmenjis,

a. Allusion aux origines de Gisbert Voet lui-même.

b. Toujours p. 10, Admiranda Methodus.

c. Voir pourtant 1. 1, p. 3g3-395, et t. III, p. 278, note a. Il s'agit, il est vrai, d'une fille de Descartes, et non pas d'un fils.

d. Descartes corrige ici l'orthographe de Y Admiranda Methodus, qui donne (p. 11) : Vaninius. — Voir ci-après p. 260-261 de l'édition princeps.

�� �