5 y Œuvres de Descartes. 56-57.
veri & boni in eâ evidenter intelligo, (îve quia Deus intima cogitationis meae ita difponit, tanto liberius illam eligo; nec fane divina gratia, nec naturalis co- gnitio unquam imminuunt libertatem, fed potius au- gent & corroborant. Indifferentia autem illa, quam 5 experior, cùm nulla me ratio in unam partem magis quàm in alteram impellit, efl infimus gradus liber- tatis, & nuUam iï\ eâ perfedionem, fed tantummodo in cognitione defedum, five negationem quandam, teftatur; nam fi femper quid verum &bonum fit clare 10 viderem, nunquam de eo quod effet judicandum vel eligendum deliberarem; atque ita, quamvis plane li- ber, nunquam tamen indifferens effe poffem. 08 Ex his autem percipio nec vim volenjdi, quam a Deo habeo, per fe fpedatam, caufam effe errorum meo- i5 rum, eff enim ampliffuna, atque in fuo génère per- feda ; neque etiam vim intelligendi, nam quidquid intelligo, cùm a Deo habeam ut intelligam, procul dubio rede intelligo, j nec in eo fieri poteft ut fallar. Unde ergo nafcuntur mei errores ? Nempe ex hoc uno 20 quôd, cùm latius pateat voluntas quàm intelledus, illam non intra eofdem limites contineo, fed etiam ad illaqusB non intelligo extendo; ad quic cùm fit indiffe- rens, facile a vero & bono defledit, atque ita v.<: fallor & pecco. 25
Exempli caufà, cùm examinarem hifce diebus an aliquid in mundo exifterel, atque advertcrem, ex hoc ipfo quôd illud examinarem, cvidcntcr fcqui me exiflere, non potui quidcm non judicaïc illud quod tam clare intelligebam \erum cffc ; non quôd ab ali- 3o () in oujinitioiic liaiispvsé apiès quandam (/" iv/;/..
�� �
