33-34. Meditationes. — Tertia. 39
non vera effe poffit docere ; fed quantum ad impetus naturales, jam fsepe \ olim judicavi me ab illis in de- 39 teriorem partem fuifle impulfum, cùm de bono eli- gendo ageretur, nec video cur iifdem in uUâ aliâ re
5 magis fidam.
Deinde, quamvis ideae illse a voluntate meâ non pendeant, non ideo confiât ipfas a rébus extra me pofitis neceffario procedere. Ut enim impetus illi, de quibus mox loquebar, quamvis in me fint, a voluntate
lo tamen meâ diverfi effe videntur, ita forte etiam ali- qua alia eft in me facultas, nondum mihi fatis co- gnita, iftarum idearum effedrix, ut hadenus femper vifum eft illas, dum fomnio, abfque uUâ rerum exter- narum ope, in me formari.
i5 Ac denique, quamvis a rébus a me diverfis procé- dèrent, non inde fequitur illas rébus iftis fimiles effe debere. Quinimo in multis- fsepe magnum dil- crimen videor deprehendiffe : ut, exempli caufà, duas diverfas folis ideas apud me invenio, unam tanquam
20 a lenfibus hauftam, & qu?e maxime inter illas quas adventitias exiflimo eft recenfenda, per quam mihi valde parvus apparet, aliam verô ex rationibus Aftro- nomi^e delumptam, hoc eft ex notionibus quibuf- dam mihi innatis elicitam, vel quocumque alio modo
25 a me fadam, per quam aliquoties | major quam terra exhibetur; utraque profedo fimilis eidem foli extra me exiftenti effe non poteft, & ratio perfuadet illam ei maxime effe diffimilem, quae quàm proximc ab iplo vidctur cmanaffe.
3o Quae omnia fatis demonftrant me non hadenus ex
a. Voir t. V, p. i5a.
��40
�� �
