Epistola ad p. Dinet. 6oi
frudum non invidebo ; quin etiam refponfurum me effe non promitto, nifi ubi taies rationes invenero, ut eas paffim a ledoribus folvi poiïe non putem. Quan- tum enim ad cavillationes aut convitia, vocefque alias 5 quafcunque a propofito aliénas, ipfas pro me potius quàm contra me facere arbitrabor, hoc argument©, quôd non exiftimem quemquam iis in tali caufâ effe ufurum, nifi qui pluracupiet perfuadere, quàm ratio- nibus probare poffit; quique | hoc ipfo veritatem fe 208
10 non quaerere, fed eam velle impugnare, ac proinde ingenuum & probum non efle oftendet.
Verùm non dubito quin etiam permulti viri candidi ac pii meas opiniones poffint habere fufpedas, tum quia vident eas ab aliis reprehendi, tum etiam ob hoc
i5 folum quod novae efle dicantur, & non a multis hade- nus fuerint intelledae. Ac forte non facile ullus judi- cantium cœtus poflet inveniri, in quo, û de iis delibe- raretur, non multo plures futuri eflTent, qui cenferent efl'e rejiciendas, quàm qui auderent ipfas approbare.
20 Suadet enim ratio, & prudentia, ut de re nobis non omnino perfpedâ, non nifi juxta id quod in fimili folet contingerc, judicemus : ac tam multi hadenus novas in Philofophiâ opiniones protulerunt, quas vulgatis & receptis, non meliores, fed faepe periculofiores efle
a5 cogniltum efl;, ut non immeritô illi omnes, qui nondum meas clare percipiunt, fi fententiam fuam rogentur, eas diduri fint efle rejiciendas. Atque ideo, quantum- vis verse exiflant, mihi nihilominus metuendum eflTe putarem, ne forte a totà tuâ Societate, ac univerfim
3o ab omnibus cœtibus eorum qui docent, ut nuper à
II non à la ligne {édit. princeps).
Œuvres. H, 7^
��209
�� �
