I8-I9. Meditationes. — Secunda. 27
nere? Attende, cogito, revolvo, nihil occurrit; fatigor eadem fruftrà répétera. Quid vero ex iis quae animse tribuebam ? Nutriri vel incedere ? Quandoquidem jam corpus non habeo, haec quoque nihil funt nifi 5 figmenta. Sentire ? Nempe etiam hoc non fit fine cor- pore, &. permulta fentire vifus fum in fomnis quae deinde animadverti me non fenfifle. Cogitare ? Hîc invenio : cogitatio eft ; haec fola a me divelli nequit. Ego fum, ego exifto ; certum eft. Quandiu autem ?
10 Nempe quandiu cogito ; nam forte etiam fieri poiTet, fi cefTarem ab omni cogitatione, | ut illico totus efle definerem. Nihil nunc admitto nifi quod neceffario fit verum ; fum igitur praecife tantùm res cogitans, id eft, mens, five animus, five intelledus, five ratio,
i5 voces mihi priùs fignificationis ignotae. Sum autem res vera, &. vere exiftens ; fed qualis res ? Dixi, co- gitans.
Quid praeterea ? Imafginabor : non fum compages 22 illa membrorum, quae corpus humanum appellatur;
20 non fum etiam tenuis aliquis aër iftis membris infu- fus, non ventus, non ignis, non vapor, non halitus, non quidquid mihi fingo : fuppofui enimifta nihil efiTe. Manet pofitio : nihilominus tamen ego aliquid fum. Fortaflis verô contingit, ut haec ipfa, quae fuppono
25 nihil efiTe, quia mihi funt ignota, tamen in rei veri- tate non différant ab eo me quem novi ? Nefcio, de hac re jam non difputo : de iis tantùm quae mihi nota funt, judicium ferre pofiTum. Novi me exiftere; quaero quis fim ego ille quem novi. Certiflimum eft hujus fie
3o praecife fumpti notitiam non pendere ab iis quae exi- 23 Manet] maneat [i" édit.).
�� �
