Objectiones Septim.î:. ^25
exijîit, meam effe affirmât, tum aliis omnibus in locis ubi quid taie mihi tribuit, nifi prorfus ignorem quid verbum mentiri fignificet, illum inexcufabiliter men- tiri, five contra mentem & confcientiam loqui, eviden- 5 tiffimedemonftratur. Etquamvis admodum invitustam inhonefto verbo utar, exigit tamen hoc a me defenfio veritatis, quam fufcepi, ut quod ille tam aperte facere non erubefcit, ego faltem nomine proprio vocare non recufem. Cùmque in toto hoc fcripto nihil aliud fere
10 agat, quàm ut hoc idem ineptiffimum mendacium, fexcentis variis modis exprelTum, ledori perfuadeat & inculcet, non video ipfum aliter poiTe excufari, quàm quia forte tam fœpe idem affirmavit, ut paulatim fibi ipfi perfuaferit efle verum, nec ampliùs pro men-
r5 dacio fuo cognofcat. Quantum deinde ad minorem : Omne corpus ejî taie, ut de eo dubitare pojfim an exijîat^, vel : Omnis mens eJî talis, ut de eâ dubitare pojfim an exijîal, Il de quovis tempore indefinite intelligajtur, ut 94 ad ejus conclufionem débet intelligi,eftquoque falfa,
20 & nego meam efle. Nam ftatim poft initia fecundse Meditationis, ubi certô perfpexi rem cogitantem exi- ftere, quae res cogitans ex vulgari ufu mens appella- tur, non ampliùs dubitare potui quin mens exifteret; ut etiam poft fextam Meditationem, in quâ corporis
25 exiftentiam cognovi, non ampliùs de ipfà potui dubi- tare. Quàm ftupendi verô ingenii eft author nofter, qui duas falfas prœmiflas tam artificiofe potuit excogi- tare, ut ex iis, in bonâ forma, conclufio falfa fequere- tur! Sed non intelligo cur hîc mihi rifum fardonium^
a. Page 507, 1. 20, et p. 5o8, I. 9.
b. Page 5o8, 1. 4.
�� �
