466 OEt'VREs DE Dkscartes.
pulct utrumque habendumcne vclul falfum, licut dixit me putare. ac llnuil uniusopporilum ponat t't dicat effe 21 verum, ut in hac \c^e habctur. j Si verô tantùm animi caufà ipfam attulit, ui aliquid haberet qiiod impugna- ret, miror acumen ejiis ingenii, quèd nihil magis veri- 5 fimile aut lubtile poluerit excogitarc. Miror otium, quod tam multa verba impendcrit in refutandà opi- nione tam abfurdà, ut nequidem ulli puero leptuenni probabilis vidcri poiru ; notandum cnim eft illum hue ufque nihil prorfus praeter ineptiflimam iftam legcm 'o impugnafl'e. Miror denique vim ejus imaginationis, qu6d cùm tantùm in iftam vanilïimam & ex cerebro fuo educlam chimseram prseliaretur, eodem tamen plane modo compofuerit gradum, iifdemquc femper ufus fit verbis, ac fi me adverfarium habuilTet, libique '5 repugnantemcoràm vidiflet.
��QU/ESTIO SECUNDA.
AN SIT nos A METHODUS PHILOSOPHANDI PER ABDICATIONEM DUBIORUM OMNIUM.
Quœris 2 : An bonafit mcthodus philofophandi pcr ab- 20 dicationem eorum omnium, quœ quovis modo duhu Junt. Hanc nifi melhodum fufius aperias, non ejl quàd a me ref- ponfujn exfecles;fic verô facix.
Ut philo fophcr, jis, ut vejîigem fitne aliquid ccrti, & fumme certi, & quid illud fit, fie facio. Omnia quce olivi iS I credidi, qu^ .vitchac fciri, cùm dubia fint & incertj.
�� �
