Objectiones Septinle. 461
ejî'^. Ubi dîxi dubia effe aliquandiu pro falûs habenda, five tanquam falfa rejicienda, tam manifefte explicui me tantùm intelligere, ad veritates metaphyfice certas inveftigandas, non majorem habendam efle rationem 5 dubiorum, quam plane falforum, ut nemo fanae men- tis videatur pofTe aliter mea verba interpretari ; & nemo mihi affingere, me voluifTe credere oppofitum ejus quod dubium eft, praefertim, ut paulô poft habe- tur, ita credere ut mihi perfuadeam aliter habere fe non
10 pojfe, atque illud certum ejfe^^ nifi qui pro cavillatore haberi non erubefcat. Et quamvis hoc ultimum ab Authore noftro non affirmetur, fed ut dubium tantùm proponatur, miror tamen virum tam fandum voluilTe hac in parte imitari peflimos illos detradores, qui fepe
i5 fie tantùm narrant ea quae de aliis credi volunt, ad- dentes fe ipfos non credere, ut impunius maledicant.
Alia fumme certorum ratio ejî. Sunt ea ijîiufmodi ut rcl F fomniantibus aut deliris apparere non pojfint dubia '■". Ncf- cio per quam Analyfin vir fubtiliflimus hoc ex meis
20 fcriptis deducere potuerit ; non enim memini me quic- quam taie unquam vel per fomnium cogitalTe. Con- cludere quidem potuilTet ex mcis, id omne quod ab aliquo clare & diftinde percipitur effe | verum, quam- dt vis ille aliquis poffit intérim dubitare fomnietne an
»5 vigilet, imô etiam, fi lubet, quamvis fomniet, quam- vis fit delirus : quia nihil poteft clare ac diftinde per- cipi, a quocunque demum percipiatur, quod non fit taie quale percipitur, hoc cft, quod non fit verum. Sed
a. Page 456, 1. 14.
b. Page 458, 1. 4-6.
c. Page 457, 1. I-?.
�� �
