4)2 OEuvRES DE Descartes.
» cderet, vel faltem ad me mitteret, ut reliquis ob- » jedionibus in eafdem Meditationes ab aliis fadis » adjungerentur" » : non potui recufare quin illam hîc adjunc^erem, nec ctiam dubitarc quin ego is fim quem ille hoc in loco alloquitur, etfi profedo non memi- 5 nerim me unquam ab eo quaifiviffe quid de meâ vejli- gandi veri met/wdo fentiret. Quin c contra, cùm ante fefquiannum Velitationem quamdam ab ipfo in me confcriptam vidifTem, in quâ veritatem non qusri, fcd ea qua.' nunquam fcripfi nec cogitavi, mihi affingi ju- dicabam, non diflimulavi me in pofterum quicquid ab illo folo veniret refponfione indignum crediturum. Sed quoniam addidus eft Societati, ob dodrinam ac pietatem celeberrimx, cujufque omnia membra ita inter fe conjunda funt, ut rarô quicquam ab uno ex i5 ipfis fiât, quod non ab omnibus approbetur : fateor me non modo pollulaffe, fed & inftanter urfifîe, ut j aliqui ex eâ Societate mea fcripta examinare, ac quicquid in iis a veritate alienum effet, mihi indicare dignarentur. Rationes etiam multas addiui, ob quas id mihi non 20 recufatum iri fperabam ; ac monui, me ob hanc fpem « quicquid in pofterum, vel ab hoc authore, vel a » quovis alio ejufdem Societatis, de meis opinionibus » fcriberetur. maximi effe fadurum; atque non dubi- » taturum quin illud, cujufcunquc tandem nomen 25 » ferret, non ab illo uno, fed a pluribus ex dodiffimis » <k prudentiffimis ejufdem Societatis effet compofi- » tum, examinatum i^' corredum, atque ideo nullas )) contineret cavillationcs , nuUa fophifmata, nuUa
a. Lettre à Mcrsennc, du 22 dcc. 1641. — Voir i. III, p. 460, 1. 26, à p.,467, 1. 2.
�� �
