432 Œuvres de Descartes. 478.^8o,
omniii quae fada funt aut unquam fient, quia nullum bonum, vel verum, nullumve creden|dum, vel facien-
581 dum, vel omittendum fingi poteft, cujus idea | in in- tellectu divino prius fuerit", quàm ejus voluntas fe déterminant ad efficiendum ut id taie effet. Neque 5 hic loquor de prioritate temporis, fed ne quidem prius luit ordine, vel naturâ, vel ratione ratiocinatâ, ut vo- cant, ita fcilicet ut ifla boni idea impulerit Deum ad unum potius quàm aliud eligendum. Nempe, exempli caufà, non ideo voluit mundum creare in tempore, lo quia vidit melius fie fore, quàm û creaffet ab aeterno ; nec voluit très angulos triaoguli aequales effe duobus redis, quia cognovit aliter fieri non poffe S:c. Sed contra, quia voluit mundum creare in tempore, ideo
fie melius eft, quàm fi creatus fuiffet ab seterno ; ^^ i5 quia voluit très angulos triangulî neceffariô squales effe duobus redis, idcirco jam hoc verum eft, & fieri aliter non poteft ; atque ita de reliquis. Nec obftat quôd dici poffit, mérita fandorum eft'e cauiam cur vitam aeternam confequantur ; neque enim ita ejus jo funt caufa, ut Deum déterminent ad aliquid volen- dum, fed tantùm funt caufa effedûs, cujus Deus
582 voluit ab aeterno ut caufa effent. Et ita | fumma indif- ferentia in Deo fummum eft ejus omnipotenti« arçu- mentum. Sed quantum ad hominem, cùm naturam 25 omnis boni & veri jam a Deo determinatam inveniat, nec I in aliud ejus voluntas ferri poffit, evidens eft ip- fum eo libentius, ac proinde eiiam liberius, bonum & verum ampledi, quo illud clarius videt, nunquamque effe indifferentem, nifi quando quidnam fit melius aut 3o
a. Voir t. V, p. 159.
�� �
