Quinte Responsiones. 411
» Quare & permittendum tibi, ut pro genio loquaris tuo; fufficitque ut, » Deo propitio, neque ego fim plané caro fine mente, neque tu plané » mens fine carne; & neque tu fupra, neque ego infra conditionem homi- » nis fimus; quamvis tu quod elt humanum recufes, ego id a me alienum » non putem... » (Page 3-4.)
Le passage suivant de la même Instance offre un certain intérêt histo- rique :
Quin-etiam, cùm me nullt'us tuaruni jaélaîarum de- monjîratîonum vint experiri agnofcerem, quœfivi ab ali- qnot viris magni nominis & împenfè doéïis, qui Me- ditationes tuas legerant, ecquidnam ipjls videretur; de- 5 prehendi auîem illos,, perinde ac me, demonjîraîionts vim non Jenfijje. Quam-putas verd condoluimus, cùm a te, tanto viro, & tantâ in re, tantum exfpeélantes, fpe excidimus? Communis fane hœc vox fuit : Fieri-ne pd- teft, ut ille vir Mathematicis Jîudiis innutritus, & quœ
10 res dcmonfratio fit tantoperc fciens, eas rationes ha- beat evulgctque pro demon/lrationibus germanis, quœ a nobis tamen adeô attentis, adeà bene anima tis, elicere affenfum non valeant? An forte elatus applaufu, quo aliqua nova in Geometricis excogitavit demonjîravitque,
i5 eô adduûus fuit, ut confderet poffe fe circa ccetera, ac metaphyfica prœfertim, paria effefelicitatis? An nihili, ut cœteros, fie Ptolcmœum quoque fecit, qui Mathematicen profequutus, dixit fe intadam Theologiam Phyficamque relinquere, ifiam ob materiœ conditionem infiabilem, illam ob rerum divinarum incomprehenfibilem naturam? An, pofiquam in fuâ Synopfi tantim promifit fegetem, putavit Leéîores fore fpe contentos, neque fludiofe requifituros utrum plenœ effent an inanes fpicœ? [Page 6.)
Enfin, toujours dans la même première Instance, un dernier pas- sage éclaircit un point curieux. La Réponse aux 4""\Objections
�� �
