410 Œuvres de Descartes.
» fcram; & diffeniiendo a te, difficultates, non publiée, fed privatim » fignificâram. Ea fcilicet mihi mens fuerat, ut tibi ingénue amiceqae » proponerem, quos obfervâram Inter legendum mihi fubnafci fcrupulos ; » quo. Cl res videretur tanti, poffes leflionem facere aliquantù explana- » tiorem; nid videretur, tum effet in te, ut rem plané fupprimcres. Puia- » bam enim velle te id exemplum mihi aliifque legi, ut, judicia varia » expertus, providere poffes, autographum-ne, priufquam edi procurares, » aliquâ rationc foret emendandum. At verô tu plénum benevolentias » coniilium ita excepifti, quafi hoftiliter provocaffem; & nihil privatim » refcribens, pugnam publiée inftituifti, deelarans reipfà exemplum fuiffe » commonftratum a te, non quafi ratum non haberes quicquid a te fcrip- » tum femel fuerat, fed quôd excitari velles aliquos, adverfus quos poffes » vireis expcriri. Annon proinde mihi fecifti propugnationem necellariam, >' qui vifus es velle facere nihil aliud, quàm ex amieo adverfarium, & » nihil taie cogitantem, in arenam compellere? Quôd enim bona quxdam » verba praemiferis fubjunxerifque, illa, quâ eonfentaneum eft, excipio » gratitudine (quantumvis me ut puerum habueris, cui poeulum circùm » eontingitur melle, ut tetrum abfinthii laticem perpotet). Quod fupereft » verô, fie geffifti te, ut periculum feciffe vidcaris, num me probares dege- » nerem, eumque, qui tibi porrigerem herbam. Conditiones ergo accipio; » qui in receffu non invidebo, fi, prout cœpifti tibi plaufum dare, ita ova- II tionem & triumphum captes. Hoc unum cavebo : ne, quia te agnofco » offenfum, quôd te Meditationibus totis fub nomine Mentis loquentem » nomine Mentis interpellarim, ut fi feciffem ironice, quod factum fuit » prorfjs ingénue, quemadmodum poftea mémorandum eft; ne, inquam, » te amplius Mentem vocitem; fed te, tametfi non loquentem, nifi ut par- » tem hominis, alloquar ut hominem totum. Tu me, ut voles; nam, per » me quidem, integrum tibi eft affari non modo ut Carnem, quae vox fo- » lertias tus occurrit, ut effet menti ivriôeToç; fed etiam, ut faxum, ut » plumbum, &, fi quid putes effe obtuiius. Quippe quôd te heic refpondere » dicis : Non tanquam mihi Philojopho acutijjimo, fed tanquam uni ex » hominibus carneis, gratias primùm habeo, qualeis debeo, tibique tan- » quam melius merenti acutijfimi ènîOeTov reddo; ac deinde me, qui » fcripfi ad te, illum non inficior, cui ipfe refpondes. Nimirùm ago longé » fimpliciùs, quàm ut diftindionem hanc nôrim; & qui diffimulare nefcio, » duplicem perfonam mihi non affumo. lllam proinde ingénue refpuo, » quam tu facis fepofitam, aliamque fuftineo, quam reliquam facis. Ac fi » ageretur quidem de rei veritate, ut puta de Dei exfiftentiâ animorumquc » immortali naturà, eo fané cafu abnegarem ; quôd videri polfet ex Lite- n rarum Sacrarum fenfu adverfari caro fpiritui; fed quia non amplius « agitur quàm de vi tui Ratiocinii,ficque privata tua cauffa eft, ac tibi foli » eft repugnandum, non apparet cur mihi potius detredanda perfona fit, » quàm ipft Ariftoteli, cùm eft advcrfatus Anaxagorœ, qui Mens vulgô » appellabatur. Tamctfi enim carneum me dicas, non ideô facis cxani- > mem; ut neque, tametfi te mcnialem géras, te dcircô facis excarnem.
�� �
