4o8 Œuvres de Descartes.
��Instantia.
1. Artificiofa evafio. Ad intelledionem quoque requiri fpeciem
feu imaginem ; & imaginem rci extenfœ fine cxtenfione non elTe. . . . 299
2. Non infirmari comparationem ejus, qui dicii, Je clare nojje natiiram mentis, quia dicere potell, Efl res co^itans, cum ca;co qui dicit, Je clarè noffe naturam Solis, quia dicere poteft, Eft res cate- faciens 3o i
3. Ex eo quùd quis dicere non pofTit, quid aiiud fit mens quàm
res cogitans, colligi non polTe iliam igitur nihil effe prœterea 3o3
4. Remanere difficultatem, quôd dicere Mentem rem non exien- fam, fit dicere, non quid fit, fed quid non fit ; ut fi dicatur de Buce- phalo, quôd non fit mufca. Peti principium. Authoritatem propriam affumi pro demonftratione. Difficultates praecipuas diffimulari 3o5
DUBITATIO V.
De commiftione Mentis cum corpore, deque doloris fenfu; quod fcilicet tieri polîe non videatur, fi mens inexienfa & incorporea fit (p. 343, 1.6) 307
Responsio (p. 389, 1. 9) 3o8
Instantia.
1. Difficultates, quas videntur in conclufiones objici, impeterc ipfas rationes feu principia, quae débita; firmitatis non funt 309
2. Petitum fuifTe principium, & declinatas difficultates circa objecla adverfus commiftionem Mentis & fenfum doloris, fi mens quidem
fit inextenfa 3 10
3. Etfi fpecies extenfa fit, non fequi propterea eam elfe tantam, quantum obje£lum, quod repraefentat 3 1 1
4. Quâ ratione imago rei vifibilis magna in parvà oculi capacitatc imprimitur, eâdem videri imprimi in longe minore cerebri aut mentis 3 1 3
PRvF.TEWTIO.
De quibufdam capitibus fuperftitibus ex poftremâ Meditatione
(p. 345,1.7) 3i5
Responsio (p. 390, 1. 16) 3i3
Instantia.
Fuiffe occafionem infultandi abs re & prxpoftcre (fed de induflriâ tamen) captatam 3 1 5
�� �
