400 OEuvRES DE Descartes.
2. Diflkultatcm pnccipuani de Ideà Solis diliimulaiani. Ideani propriî; imaginem elle. Alic|iui pcr veram ideam pcrcipi, aliqua vi confequutionis 1 13
DUBITATIO IV.
De Ideâ rubltaniiiv non proprià, & per accidentia, ac inltar iplo- runi. Dcque idcà Dei dcfumptâ ex rcbus eaiumvc perfedionibus ip. 284, I. 23i ii5
Rkscossio (p. 364, I. 3^ 118
Instantia.
I. Vidiri iniellcclioncm non polïe ab imaginationc fcjungi ; &• candem clic livc obverfari in utràque imaginem 119
". FaU'um videri fubUantiam, non imaginaiione, fed intelledu folo percipi ; iS: v]uam habcmus illiiis idcani, non pendere ab lis quas habemus accidciuiiim 121
3. Quà rationc vidcantur primi iiomines Dei Ideam iiabere potiiille, Il non habuciunt ingeniiam : <S: ut ratiocineiur, qui habere
4c ingvuitam putat 1 23
4. Dei, cùm intinitus lit, non liabcri veiam ideam. Infinitum ncgatione foià cognofci. Unde lit ideœ ampiiatio. Injuria negari tore pcrpulillum Dcum. li major non lit, quam a nobis intcUi- gatur 126
Dmbitatio V.
De illo elîato, nihil cjl in effeâu, qttod non fit in caujfà, inielli- gcndo de caull'à materiali. Va quatenus verum elle pollit, tanlum faltem cjfe dcberc realitalis formalis in cauffd ideœ, quantum objcclivœ in ideà ej\ i p. 288, 1.8) 1 28
RKsroNsio (p. 360, I. i) 1 3o
Instantia.
1. Haud juic rclinqui rcgiam viam. quà Dei cxlillcntia probatur ex etIecJibus in univcrfu manilcllis, ut per vocatam objedivam idex realitaiem probetur. Rcalitatis vocem impropriè ulurpari 1 3o
2. Videri Ideam cum lu;i realitate objectiva lefe habere ut Hguram ccrx' imprellam cum luà ligilli repra.'1'eniaiione; adeo ut, qucmad- modum figura rcprwfentaiiva elt ligillum rcpra-fentabile, lie idea habeat rcaliiaicm objcclivam, (eu repraerentaiionem caulVa-, ipfa cauHa realiiaiem formalem, feu rcpra-lentabilitatem i32
3. Dinimulatas difficultates luille : & quatenus verum aut non vcruin lit prxexliflere cffci:lum in cauin'i, ut de objccliva ideœ rea- litate concludaïur 134
�� �
