}yo OEuvREs DE Descartes. 432-433.
(juce ejî inter partes lemporis in abftrado confiderati ; de quo hîc non eft quseftio, fed de tempore, feu dura- tione rei durantis, cujus non negas fin|gula raomenta poHe a vicinis feparari, hoc eft rem durantem fingulis momentis definere efl'e. ' 5
• Cùmque ais, vim ejje in nobis, qiiœ ut perfeveremus prœjiare fufficiat. niji corrumpens caufa fuperveniat^, non advertis te creatur?e tribuere perfedionem crea- toris, quôd nempe independenter ab alio in elle per- 525 feveret, ac creatori imperfedionem creaiturse, quôd 10 nempe per pofitivam adionem tendere debeat in non ens, û quando velit efficere ut effe definamus.
Qiiod deinde addis de progrejju in infinitum, nempe non abfurdum effe illum dari", a te ipfo poftea infirma- tur. Faferis enim abfurdum ejffe in caufis ita inter fe i5 connexis ut inferior Jine fuperiore agere non pojjif^ \ de talibus enim tantùm hîc quîeftio eft, nempe de cau- fis in eJffe, non de caufis in fieri, ut funt parentes ". Nec proinde Ariftotelis authoritas hic mihi adverfa- tur; ut neque etiam id quod ais de Pandorà : fateris 20 enim omnes perfediones quas in hominibus animad- verto, variis gradibus pofTe a me adaugeri, adeo ut poftea videam taies efle, ut in humanam naturam cadere non poffint : quod omnino mihi fufficit ad Dei exiftentiam demonftrandam. Eft enim illa ipfa vis 25
5 Apres effe, non à la ligne [i" et a' édit.). — 1 2 Après definamus, même remarque.
a. Page 3or, 1. 6, etc.
b. Page 3o2, I. 4-6.
c. Ibid., 1. 24.
d. Ibid., 1. 27, à p. 3o3, 1. i. c. Voir t. III, p. 406, 1. 20.
�� �
